Column: Stropdas
In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen schrijft politiek verslaggever Xander van der Wulp wekelijks een column, waarin hij de politieke gebeurtenissen van commentaar voorziet en een kijkje geeft achter de schermen.
Stropdas
"De SP is klaar om te regeren", zei Emile Roemer zaterdag op het congres van zijn partij. Roemer heeft de SP de afgelopen twee jaar weer helemaal op de kaart gezet. Toen Agnes Kant vertrok, bungelde de partij rond de 8 zetels in de peilingen, op dit moment is er het vooruitzicht op 30 zetels (of zelfs meer). Toch is het nog maar zeer de vraag of dat regeren er echt van gaat komen. In de pauze van het congres vroeg ik SP-ers of ze het zich al voor konden stellen: PREMIER Roemer. Direct begonnen ze te stralen. Jazeker, ze durven er al van te dromen. Maar als ik dan een vraag stelde over het sluiten van compromissen, iets wat onvermijdelijk is als een partij wil gaan regeren, dan begonnen ze al direct moeilijk te kijken.
De SP blijft een partij met principes die flink afwijken van die van andere partijen. Compromissen sluiten zit duidelijk niet in de politieke genen van de Socialistische Partij. En de liefde moet natuurlijk ook nog van twee kanten komen. Mocht straks blijken dat de SP inderdaad klaar is om te regeren, dan moet er ook nog heel wat gebeuren voordat andere partijen klaar zijn om te regeren met de SP.
Toch heeft Emile Roemer er zijn missie van gemaakt om met zijn partij echt iets voor het zeggen te krijgen. Direct vanaf het moment dat hij werd benoemd tot leider van zijn partij werkt hij zorgvuldig naar zijn doel toe. Op 5 maart 2010, iets meer dan drie maanden voor de vorige verkiezingen, stond hij daar ineens: de eerste baas van de SP met een stropdas om. Handen in de zakken, buik naar voren, een vrolijke blik. "Een aardige buschauffeur. Topuitstraling. Perfect voor de SP!", fluisterden journalisten direct tegen elkaar in perscentrum Nieuwspoort.
De overtuiging dat de SP een goede keus had gemaakt, nam toe toen Roemer het woord nam. Daar stond iemand die de komende jaren een belangrijke rol zou gaan spelen in de politiek. In recht-toe-recht-aan-Brabants zei hij: "Hier staat Emile Roemer en ik ga het de komende tijd doen. Ik ga eruit halen wat erin zit. Nu ben ik nog onbekend in het land, dat klopt, maar dat is na vandaag rap afgelopen, kan ik u verzekeren. Wij zijn de beste partij van Nederland. Ik zie wel wie er tegenover me staat en ik ben nergens bang voor." Sinds die dag is het alleen maar beter gegaan met de SP.
Hoe groter de SP wordt, hoe realistischer de droom van Roemer. "Ik laat me straks niet zomaar wegduwen!", waarschuwde Roemer de afgelopen weken al meerdere keren, verwijzend naar de komende formatie. Roemer zal in de campagne een hard gevecht voeren met zijn tegenstanders.
Tegelijkertijd wil hij zich ook een mogelijke medestander tonen. Met zijn missie in het achterhoofd, richtte hij zich in zijn toespraak op het congres vooral tot de activistische achterban van de SP: "We moeten de volgende stap in onze ontwikkeling zetten. We hebben lokaal bij afdelingen gezien dat als je mee gaat besturen, dat je dan niet alles binnen kunt halen. De afdelingen, de leden én de kiezers, die moeten dat beseffen. We zijn meer dan een goede oppositiepartij. We staan op het punt om ons ook te gaan bewijzen als een hele goede regeringspartij." Vol bewondering keken de SP-leden naar het podium. Ze klapten hard in hun handen. Je zag ze denken: "Als Emile het zegt dan zal het wel zo zijn."
Zeker is dat de SP een ontwikkeling doormaakt met Roemer aan het roer. In het partijkraampje in het midden van de congreshal deed ik een ontdekking: tussen het rode windjack, voor bij het demonstreren, en het soepschort zag ik een stuk of tien echte SP-stropdassen liggen. "Nieuw in het assortiment!", bevestigde de aardige verkoopster trots. Dat heeft dasdrager Roemer toch maar mooi alvast weten te bereiken binnen zijn partij!
De stropdas als symbool voor de stap die de SP wil zetten naar de macht. Toen ik de klanten van het kraampje een beetje stond te bekijken, werd ik door een SP-lid aangesproken. Fijntjes wees ze mij erop dat ik me in mijn pak, met das, flink onderscheidde van alle congresgangers. Twijfelend vroeg de mevrouw: "Meneer, u ziet er zo officieel uit. Mag ik u vragen: weet u misschien waar het toilet is?" Nee, sommige dingen verander je niet zo snel. Aan het eind van de dag had de mevrouw achter het kraampje slechts één stropdas verkocht. Veelzeggend, als je bedenkt dat zo'n das maar 12,50 euro kost. Meedoen in een regeringscoalitie kost veel meer.