Hoge verwachting van Merkollande

Door correspondent Wouter Meijer in Berlijn

Angela Merkel en François Hollande kennen elkaar alleen van televisie en uit de krant. De handdruk op de binnenplaats van het Kanzleramt, vanavond om 18.30 uur, wordt hun eerste ontmoeting.

De verwachtingen zijn hooggespannen: dit koppel moet het tandem opvolgen waar Europa aan gewend was, dat met een mengeling van vrees en spot ook Merkozy werd genoemd. Voor het nieuwe duo doen verschillende namen de ronde: van Horkel via Merkollande tot Merde.

Wennen

Bondskanselier Merkel heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt, door in de Franse campagne duidelijk partij te kiezen voor de conservatief Sarkozy. In het begin moest ze erg aan hem wennen, maar na een tijdje had Merkel de Fransman door en draaide de as Berlijn-Parijs gesmeerd.

De socialist Hollande wilde kennelijk opnieuw over alles onderhandelen, daar had ze geen zin in. Hollande voerde campagne met de belofte het Europese begrotingspact open te willen breken: minder bezuinigen, meer geld voor groei. "Het is niet Madame Merkel die uit naam van alle Europeanen kan beslissen", foeterde hij.

Merkel wil daar niets van weten: "Groei is heel goed mogelijk zonder nieuwe schulden te maken", zei de kanselier gisteren nog. We kunnen dus voor vanavond een flinke partij armpje drukken verwachten: hoe streng moet Europa zijn? Hoeveel valt er opnieuw te onderhandelen, of houdt Merkel de Fransen aan wat de vorige regering heeft afgesproken?

Geen grote besluiten

Merkel heeft de verwachtingen flink getemperd. "Het is alleen een kennismaking", zei ze en waarschuwde dat er geen grote besluiten worden genomen. Maar vroeg of laat zal dat toch moeten gebeuren. De lijst van zaken waarover de twee het eens moeten worden is lang en lastig. De rol van de Europese Centrale Bank (Frankrijk wil dat die meer in de economie investeert, Merkel wil dat niet), personeelskwesties (er moet een opvolger komen voor de voorzitter van de eurogroep, Merkels minister van Financiën Schäuble is kandidaat) en een beperkte vorm van gemeenschappelijke staatsleningen (inderdaad: Hollande is voor, Merkel zegt non).

Er is een duidelijke grens voor Merkel: aan het begrotingspact kan niet worden gesleuteld, daar hebben 25 landen hun handtekening onder gezet. Het zou haar ook in eigen land volstrekt ongeloofwaardig maken. Bovendien moet het steunfonds ESM nog door de Bondsdag worden geloodst, haar achterban stemt alleen in als Merkel haar rug recht houdt.

Gedeelde ironie

Maar over andere dingen valt best te praten. De bondskanselier weet ook wel dat ze Hollande niet met lege handen kan laten vertrekken. Er is geld voor stimulering van de economie, bijvoorbeeld in ongebruikte Europese fondsen. En afspreken dat je voor meer groei en meer werkgelegenheid bent, is altijd een mooi gebaar.

Optimisten wijzen erop dat de twee eigenlijk heel goed bij elkaar passen: nuchter, zakelijk, geen theater maar pragmatisch afwegen. Beiden werden in hun eigen partij lang onderschat en konden daardoor opklimmen: niemand had verwacht dat ze de top zouden bereiken. Ze schijnen zelfs een milde ironie te delen die de scherpe kantjes van hevige debatten afhaalt. Die zullen ze ook hard nodig hebben, bij de borrelhapjes vanavond in Berlijn en de komende jaren in Europa.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl