NOS NieuwsAangepast

Hollande: een saaie realist

Door buitenlandredacteur Achille Prick

François Hollande was nog maar een kleine jongen toen hij tegen zijn moeder zei: ik wil later president worden. Na een lange carrière in de Parti Socialiste is dat nu gelukt. Frankrijk krijgt met de 57-jarige Hollande een president die misschien wat saai is, maar waarschijnlijk veel realistischer dan velen vrezen.

De jongensdroom van Hollande om president te worden, was overigens bijna niet doorgegaan. Binnen de socialistische partij bestond een duidelijke meerderheid die Dominique Strauss-Kahn naar voren wilde schuiven als presidentskandidaat. Vlak voordat DSK zijn hotelkamer in New York betrad, had hij ruim 20 procent voorsprong op Hollande. Maar toen ging het voor hem mis en was Hollande plots de man die Sarkozy moest gaan verslaan.

Dat dat gelukt is komt niet doordat hij zo charismatisch is, of een man van het volk. Maar waarschijnlijk doordat hij de anti-Sarkozy is. Geen bling-bling, maar een degelijke man, zeker niet dom en met veel politieke ervaring. Ondanks dat hij de eerste president wordt die niet eerst minister is geweest.

Rechts-extremist

Hollande wordt geboren op 12 augustus 1954 en krijgt het socialisme niet bepaald met de paplepel ingegoten. Integendeel, zijn vader was een rechts-extremist. Zoon François kiest voor een ander politiek pad. In 1979 begint hij op 25-jarige leeftijd aan een lange carrière binnen de socialistische partij.

Een goede timing, want in 1981 schudt Frankrijk op zijn grondvesten als de Vijfde Republiek met François Mitterrand zijn eerste socialistische president krijgt. Hollande wordt een naaste adviseur van Mitterrand en leert in de decennia daarna alle achterkamers van de Franse politiek kennen.

Erfprins

Hollande wordt dan ook wel de erfprins van Mitterrand genoemd, maar er zijn ook belangrijke verschillen tussen de twee. Hoewel Hollande destijds economisch adviseur was van Mitterrand, lijkt het er niet op dat Hollande diens economische politiek overneemt. Onder Mitterrand werd het, in de crisis van de jaren 80, een economische puinhoop.

Hollande weet dus dat het klassieke socialistische adagium van 'lenen en besteden' niet persé een succes hoeft te zijn. Bovendien heeft Hollande ook bij de Franse rekenkamer gewerkt. Hij weet wat boekhouden is en dat je een euro maar één keer kunt uitgeven.

In de strijd met Sarkozy heeft Hollande zich een beetje afgekeerd van Europa, maar dat lijkt voor een deel vooral verkiezingsretoriek. Ook hier heeft hij waarschijnlijk geleerd van Mitterrand. Die ging akkoord met de Duitse eenheid als de Duitsers hun mark zouden opgeven voor de euro. Geen geringe stap voor de Fransen, maar wel realistisch. Dergelijk realisme zal Hollande straks ook niet vreemd zijn.

Saai?

Bovendien was het François Hollande die zijn partij als secretaris bijeen hield toen er in 2005 moest worden gestemd over het Verdrag van Lissabon. De socialisten waren verdeeld over het verdrag dat Brussel meer macht gaf. Binnen de socialistische partij waren er meer tegenstanders dan voorstanders van Europa. Het was Hollande die toen vóór was. Hij drukte Lissabon er in zijn partij door en wist de boel toch bij elkaar te houden.

Hij verschilt duidelijk van zijn leermeester Mitterrand in zijn relationele leven. Mitterrand hield er maîtresses en een tweede familie op na. Dat is bij Hollande niet het geval. Hij was heel lang samen met Ségolène Royal met wie hij vier kinderen heeft. Maar nadat Royal als presidentskandidate in 2007 had verloren van Sarkozy, liep hun relatie op de klippen.

Inmiddels heeft Hollande een relatie met een journaliste. Schandalen zijn er in de campagne niet opgedoken. Misschien wat saai, maar mogelijk precies wat Frankrijk nodig heeft in deze roerige financiële tijden waarin ook veel om vertrouwen draait.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl