Geen ophef in VS over boek Wilders

Door correspondent Eelco Bosch van Rosenthal

Wilders en 'Fitna' (2009). Wilders en de Ground Zero-moskee (2010). En dus ook: Wilders en zijn nieuwe boek (2012). 'Marked for Death' heet het, 'Islam's War Against The West and Me'. En hoewel het officieel pas op 1 mei verschijnt, lagen er deze week al een paar exemplaren in een Washingtonse boekhandel. Ook is het boek al online te bestellen.

Wilders in Amerika betekent: opwinding. Soms terecht: de PVV-leider speechte bij Ground Zero toen de formatiebesprekingen in volle gang waren. Dat had gevolgen kunnen hebben. En het lawaai rond 'Fitna' was ook weer niet geheel onbegrijpelijk, de Deense cartoonrellen indachtig.

Daarnaast: als Nederlandse verslaggever kom je in de Verenigde Staten zelden met eigen nieuws, dus als een Hollander hier de boer op gaat, hoop je op gedoe (lees: een relletje.) Met het risico dat we allemaal tegelijkertijd gas geven, en vergeten om op de rem te trappen als er niet zoveel aan de hand is.

Want dat is het geval met 'Marked for Death'. Wilders vlecht zijn autobiografie bekwaam tussen zijn bekende standpunten over de islam. Die smeert hij uitvoerig - en ruim gedocumenteerd - over dertien hoofdstukken uit. De toon is niet opgewonden en nauwelijks provocerend.

Buiginkje

In niets doet het denken aan bijvoorbeeld het boek van Wildersfluisteraar en PVV-ideoloog Martin Bosma, 'De schijn-elite van de valsemunters', een aangenaam weglezende polemiek naar Amerikaanse snit. Eigenlijk maakt Wilders een buiginkje, beleefd, waarmee hij zich aan een Amerikaans publiek voorstelt. Meer is het niet.

Alles trekt voorbij: hoe Wilders zich van de VVD afscheidde, hoe hij de PVV oprichtte, hoe hij halsoverkop naar een kazerne moest vluchten na de moord op Van Gogh, en daar met de ook al bedreigde Ayaan Hirsi Ali herenigd werd. Het referendum over de Europese grondwet, de mammoetwinst in 2010, het proces en het etentje met de heren Schalken en Hendriks.

Spray

Het is aardig om te lezen hoe Wilders, toen nog VVD-medewerker, de Turkse grond kust op de terugreis vanuit Iran: eindelijk is hij in een beschaafd land (het is 1994 en de islamitische AK-partij was nog niet aan de macht). Wilders vertelt hoe hij, ver voordat hij bekend werd, in Utrecht met spray wordt bespoten en een paar klappen krijgt van 'Arabische' jongens. (Volgens een Utrechtse verslaggever van HP/De Tijd jokt Wilders over de plaats van de overval: niet de probleemwijk Kanaleneiland, maar een keurige wijk kilometers verderop).

Af en toe vertelt Geert Wilders over het keurslijf waarin hij gedwongen wordt te leven. Hij bezoekt zijn vader op zijn sterfbed, maar moet op last van zijn bewakers voortijdig vertrekken. Terug in de auto wordt het hem te veel: "Ik moest zo huilen."

Maar hij weet waarvoor hij het doet. Een oudere dame stuurt hem een bankbiljet met een begeleidend briefje: "Ik ben de enige Nederlander in mijn straat. Ik durf niet meer naar buiten. Niemand spreekt mijn taal. Ik heb een klein pensioen, en ik kan het me eigenlijk niet veroorloven, maar hier heeft U tien euro voor de oprichting van uw partij. U bent de enige die het voor mij opneemt."

Niet opgewonden

Wilders draagt zijn boek op aan de vrijheid. Hij betuigt zijn liefde aan Ronald Reagan, verplichte kost voor iemand die conservatief Amerika wil veroveren. De huidige president kan de PVV-leider niet bekoren: hij noemt Obama een 'dhimmi', een niet-moslim die zich onderwerpt aan de islam. Maar ook dit is niet nieuw, vergelijkbare teksten kwamen eerder ook al uit zijn mond. Het Witte Huis raakte er niet opgewonden van, wat ook te maken heeft met het statusverlies dat Nederland hier de afgelopen jaren sowieso al heeft geleden. Dan haal je iets gemakkelijker de schouders op.

In de gelijknamige film 'Marked for Death' (1990) neemt Steven Seagal het op tegen een bende Jamaicaanse drugdealers. De film is onderhoudender dan Wilders' boek, en belangrijker: Seagal is in 93 minuten klaar. Wilders' strijd duurt al een jaar of tien en met dit boek hoopt hij zijn strijdtoneel uit te breiden. Volhardend is dat sowieso - en dapper, zal zijn Amerikaanse publiek daaraan toevoegen.