Waddeneiland blijft spoorloos

Een groep wetenschappers, politici en ondernemers is gisteren naar de plek gegaan waar vermoedelijk ooit het waddeneiland Moenkelangenoe heeft gelegen. De wadlopers moesten het doen met de verbeelding, want niets herinnert aan dit verdronken land voor de Groningse kust.

Moenkelangenoe was volgens kronieken een eiland tussen Schiermonnikoog en het Duitse Borkum. Op de plaats waar nu Rottumeroog en Rottumerplaat liggen, zou tot zo'n 700 jaar geleden een 12 tot 14 kilometer lang eiland hebben gelegen.

Voor Karel Essink van de stichting Verdronken Geschiedenis, was het geen verrassing dat het eiland helemaal geen sporen heeft nagelaten. "Zand is voortdurend in beweging, geen korreltje blijft eeuwenlang op zijn plaats liggen."

Vee

Indirect dankte het eiland zijn exotisch klinkende naam aan zijn bewoners, vooral monniken. Aanvankelijk zou het Monnikenlangenoog hebben geheten.

Moenkelangenoe had een economische betekenis in de regio, zegt Essink. "Er was veehouderij. In de zomer werd er vee naartoe gevaren, zoals dat vroeger ook gebeurde op de andere Waddeneilanden."

De economische belangen waren volgens de kronieken zelfs aanleiding tot een 'oorlog' over de bezitsrechten van het eiland tussen de Groningse dorpen Eenrum en Uithuizen. In de veertiende eeuw was Moenkelangenoe in het bezit van de kloosters Rottum en Oldeklooster, beide op het Groningse vasteland.

Lessen trekken

De bewoners sloegen op de vlucht, toen de zee het eiland opslokte, zegt Essink. "Ze waren machteloos, in die tijd had je nog geen buldozers om een zeewering te maken."

De bedoeling van het bezoek was volgens Essink om de deelnemers de "dynamiek te laten ervaren" van het Wad. "We kennen de geschiedenis van het gebied onvoldoende. Het is belangrijk om er meer van te weten en lessen te trekken uit het verleden, onder meer voor onze kustverdediging."