Ineens was daar Verkerk in Milaan
Na zijn finaleplaats op Roland Garros in 2003 kende heel Nederland Martin Verkerk. Zijn naam was echter al eerder gevestigd in tennisland, toen hij een paar maanden daarvoor het inmiddels ter ziele gegane ATP-toernooi van Milaan won, eind januari 2003.
Ook die prestatie kwam uit de lucht vallen. Verkerk was in 2002 de tophonderd binnengedrongen, had al een kwartfinale gehaald op ATP-niveau, maar was 2003 juist zwak begonnen. In Auckland verloor hij nipt van Gustavo Kuerten en op de Australian Open zette Mark Philippoussis hem de voet dwars.
In Milaan werd hij een week later met zijn negentigste plaats op de wereldranglijst de laatste speler die rechtstreeks werd toegelaten tot het hoofdtoernooi. Wat Verkerk die week extra motiveerde, was dat hij geen plek in het Davis Cup-team had gekregen voor het thuisduel met Zwitserland in de eerste ronde van de Wereldgroep. Hij speelde daarom getergd, nam initiatief en strooide met aces.
Nadat Verkerk in Milaan de halve finales had gehaald, kreeg hij alsnog een uitnodiging van captain Tjerk Bogtstra. Hij werd vijfde man achter Richard Krajicek, Sjeng Schalken, Raemon Sluiter en Paul Haarhuis.
"Dit is het moment"
In Milaan won Verkerk van Adrian Voinea, Thomas Enqvist, Davide Sanguinetti, Ivan Ljubicic en in de finale van Jevgeni Kafelnikov. Op 6-5 in de derde set serveerde hij voor zijn eerste titel. "Dit is het moment, dacht ik", zei hij destijds tegen de Volkskrant. "Pak de kans. Ik kan mijn gevoelens moeilijk verwoorden. Wel weet ik dat het harde werken dat ik de laatste tijd heb gedaan, in deze mooie week plotseling is uitbetaald."
Verkerk was in zijn beginjaren als prof te vrijblijvend met zijn talent omgesprongen, maar toen de Nieuw-Zeelander Nick Carr zijn coach werd, was dat verleden tijd. Dat resulteerde in zijn titels in Milaan en Amersfoort en zijn finaleplaats op Roland Garros.
"Ik had wel respect voor Jevgeni, maar geen ontzag", vervolgde Verkerk. "Toch kan ik nauwelijks geloven dat ik ook een topspeler als Kafelnikov heb verslagen. Ik heb opnieuw mijn grenzen verlegd. Het is toch onvoorstelbaar dat ik in een week meer dan honderd aces sla?"