Een jaar protesten in Marokko
Een jaar geleden begon in Marokko in navolging van Tunesië en Egypte een volksprotest. De 20 Februari Beweging die meer sociale rechtvaardigheid en democratie in Marokko eiste, viert vandaag haar eerste verjaardag. Maar het is de vraag of de beweging nog een lang leven beschoren is.
Volgens journalist Ellen van de Bovenkamp van de Wereldomroep is de protestbeweging in Marokko nooit zo krachtig geweest als in de buurlanden en is die de laatste maanden alleen maar zwakker geworden. "Het is een beweging die vooral door de jongeren uit de middenklasse wordt gedragen", zegt ze in het NOS Radio 1 Journaal. "Hun probleem is dat zij de klachten van armere klassen verwoorden, maar die zelf niet ondervinden. En de mensen voor wie ze demonstreren, krijgen ze niet echt mee. Die zijn bezig met overleven."
De 20 Februari Beweging begon vorig jaar met een grote betoging, maar die kreeg geen vervolg met andere grote demonstraties zoals in Tunesië of Egypte. Een van de redenen was dat de demonstratie vooral gericht was op hervormingen en niet zo zeer tegen koning Mohammed VI was gericht.
Corruptie
Naar aanleiding van de grote betoging beloofde koning Mohammed VI hervormingen. Hij schreef een referendum uit over een nieuwe, gewijzigde grondwet, waarin de politieke macht van de koning wordt ingeperkt. In november werden er transparante verkiezingen gehouden.
Volgens de 20 Februari Beweging is er sinds vorig jaar echter weinig tot niets veranderd. Toch zijn de verkiezingen gewonnen door de gematigd-islamistische partij die de strijd tegen corruptie als speerpunt heeft, zegt Van de Bovenkamp. Die partij heeft volgens haar al een paar initiatieven genomen om echt iets tegen de corruptie te doen.
Voedselprijzen
Het kan spannend worden als de armere bevolkingsgroepen zelf gaan protesteren, denkt ze. De afgelopen weken waren er op een aantal plekken in het binnenland al relletjes. De ordetroepen werden ingezet om te voorkomen dat de onrust zou overslaan naar andere stadjes.
Marokko kent grote problemen. De helft van de bevolking is analfabeet en een op de vijf Marokkanen leeft onder de armoedegrens. Er heerst een hoge werkloosheid en de corruptie tiert welig. De publieke voorzieningen zijn slecht en de voedselprijzen hoog.
De regering houdt de voedselprijzen kunstmatig laag, vertelt Van de Bovenkamp, maar dat kost veel geld. Het is maar de vraag hoe lang de regering dat kan volhouden en wat er dan gebeurt. "De voedselprijzen zijn de sleutel voor de regering om de protesten in de hand te houden", aldus Van de Bovenkamp.