Curaçao gaat voor onafhankelijkheid

Door verslaggever Rienk Kamer

Een groot deel van de bewoners van Curaçao zit er helemaal niet op te wachten: hun eiland als onafhankelijke staat. Toch is dat wat de regering van Gerrit Schotte graag wil.

Zes jaar geleden sprak tweederde van de bevolking zich nog uit tégen onafhankelijkheid en vóór een autonome status binnen het koninkrijk.

Die status heeft het eiland sinds 10 oktober 2010, maar bij de start van Curaçao als 'land binnen het koninkrijk' kwam ook de oppositie aan de macht. De oppositie heeft een groot visioen: Curaçao als onafhankelijk land.

Niet integer

Dus kijkt de huidige regering op het eiland met een kritische blik naar het oude moederland. Het woord 'neokolonialisme' valt snel als Nederlandse politici hun zorgen uitspreken over de gang van zaken op Curaçao.

Dat is zeker het geval na het rapport van oud-GroenLinks-leider Paul Rosenmöller. Die constateerde dat er twijfels zijn over de integriteit van sommige ministers, premier Gerrit Schotte incluis. Zij hadden daardoor mogelijk helemaal geen minister (of premier) mogen worden.

Sindsdien zijn de verhoudingen op het kleine eiland en binnen het koninkrijk verder op scherp gezet. Ook omdat de regering-Schotte weigert een onderzoek te laten instellen naar de beschuldigingen, een van de aanbevelingen van het rapport-Rosenmöller. Voor Schotte is het rapport helemaal geen onderwerp meer: "Het rapport-Rosenmöller telt niet voor ons".

Protest

Maar op het eiland zelf denken veel mensen er anders over. De actiegroep Dushi Korsou haalde binnen twee weken 4000 handtekeningen op, waarmee om een integriteitsonderzoek wordt gevraagd.

De premier zelf blijft er laconiek onder en haalt zijn schouders op over het protest. Hij gaat vastbesloten en zelfverzekerd door op de ingeslagen weg naar onafhankelijkheid.