Veel aanloop en toch vechten voor toekomst
Aftandse fabriekspanden, krakkemikkige loodsen. Velen vinden het bouwvallen, maar voor kunstenaars en jonge, creatieve ondernemers vormen ze een schat aan goedkope werkruimtes. Zij maken er graag een broedplaats van. Deel 5 van een serie over de economische betekenis van broedplaatsen.
Door economieverslaggever Jeroen Schutijser
Zo'n 70.000 bezoekers kreeg de creatieve broedplaats AINSI in Maastricht afgelopen drie jaar. Experimenteel theater, podiumkunsten, de Festival Zomeravonden, succes genoeg en toch moet er geld bij. Artistiek manager Fons Dejong: "Als de aangekondigde bezuinigingen doorgaan, ook bij gemeente en provincie, wordt het nog heel moeilijk om AINSI (Art Industry Nature Society Innovation) voort te laten bestaan".
Punt is dat kunst en cultuur geld kosten. "Het is hartstikke arbeidsintensief. Zo'n theatervoorstelling die een keer wordt opgevoerd, wat daarbij komt kijken. Als je al die kosten zou moeten omslaan naar de prijs van een kaartje, heb je het over 300 euro. Niemand wil dat betalen."
Rijke maatschappij
Afschaffen dan maar? "Nou, dat is wel de teneur in deze maatschappij op dit moment", zegt Dejong. "Maar de gezondheidszorg, de plantsoenendienst, die leveren ook niets op. Kosten nog altijd geld. Maar zo hebben we dat met elkaar afgesproken. Dat doen wij samen. Daardoor hebben wij een rijke maatschappij. Althans, tot voor kort."
In 2008 geleden stelde de gemeente Maastricht als eis dat broedplaats AINSI in drie jaar rendabel zou moeten zijn. Er was direct al veel scepsis; een broedplaats ver buiten het centrum van Maastricht, in de Enci-cementfabriek aan de oevers van de Maas, aan de voet van de Sint Pietersberg. Ondanks al die bezoekers waren zwarte cijfers het dus onhaalbaar.
Hard hoofd
Hoe nu verder? Dejong: "Zonder overheidssteun is dit eigenlijk niet te doen. We hebben anderhalf jaar om in Nederland 200 miljoen euro uit de markt te halen. Dat is de omvang van de bezuinigingen op kunst en cultuur. Ik heb er een hard hoofd in. Er dreigt stilstand in onze culturele ontwikkeling. En dat is juist wat ons in West-Europa zo ontzettend rijk maakt. Dat er altijd plek en geld was voor kunst. En dat er mensen waren die vol passie nieuwe dingen bedachten. Dat heeft altijd geld gekost."