Vuelta-tijdrit de allerlaatste koersdag voor Gesink: 'Goed moment om te stoppen'

Tijdens de laatste rit in lijn ontving Robert Gesink zaterdag al schouderklopjes en mooie woorden van collega-wielrenners, zondag rijdt de 38-jarige Achterhoeker zijn laatste etappe als prof. Na de afsluitende tijdrit van de Ronde van Spanje zwaait Gesink af.

"Heel mooi om op dit hoge niveau af te sluiten en niet een jaar te lang door te gaan. Dit is een goed moment", zegt Gesink zondagochtend, voordat hij nog een laatste keer zijn rugnummers opspeldt.

Een kleine 25 kilometer op de tijdritfiets door Madrid, dan is hij na achttien jaar wielerprof af.

"Het afgelopen jaar zijn er veel 'laatste dit' en 'laatste dat' geweest. Gisteren was al heel speciaal. Er zijn altijd veel dooie momenten in koers, ook al was het een brutaal zware rit, toch waren er nog voldoende jongens die onderweg zeiden van: 'Mooi, van harte.' Dat was leuk."

Met de tijdrit, waarin de veteraan van Visma-Lease a Bike "vooral niet laatste wil worden", brengt hij zijn totaal op 419 etappes in de drie grote rondes (Giro, Tour en Vuelta). Hij won er een, de koninginnenrit van de Ronde van Spanje in 2016 op de Col d'Aubisque.

De etappezege op de beroemde bergpas in de Pyreneeën was een van de hoogtepunten in de heruitgevonden carrière van Gesink.

Louis Delahaije, die als trainer en performance manager met Gesink werkte, herinnert zich de belofte die de jonge renner uit Varsseveld was in de magere jaren van het Nederlandse wielrennen. Na een vierde plaats in de Tour de France van 2010 wist Delahaije het zeker:

"Hij gaat gewoon een keer die Tour winnen. Hij was nog zo jong. Ik had daar eigenlijk geen twijfel over."

Na die Tour volgden in hetzelfde seizoen knappe overwinningen in de eerste editie van de Canadese najaarskoers in Montréal en in de Giro dell'Emilia. Maar een jaar later werd Gesinks ontwikkeling ruw onderbroken door een dijbeenbreuk.

"Eén van de meest onschuldige valpartijen die hij had, thuis", weet Delahaije nog. "Daar heeft hij een afwijking aan overgehouden en die heeft hem daarna tegengehouden. Hij heeft nooit meer die laatste tiende procent gehad. Wat dat precies is? Dat zit 'm in het biomechanische."

"Hij heeft nog wel mooie zeges geboekt daarna, maar wegrijden bij het hele spul, zoals hij in het begin kon (Montréal 2010, red.), lukte niet meer. Je ziet het ook bij (voormalig Tourwinnaar) Egan Bernal, die mist ook iets na zijn ongeluk."

Van kopman naar team player

"Het niveau van daarvoor heb ik eigenlijk nooit meer gehaald", zegt Gesink zelf ook. "Maar ik ben trots op de manier waarop ik daarvan hersteld ben."

"Mijn carrière begon heel erg met de drive om te winnen, te presteren. Een koers was niet geslaagd zonder top tien of zelfs een betere uitslag. Dat is veranderd. Ik ben er trots op dat ik van een renner die alleen aan zichzelf moest denken naar een team player ben gegaan."

Als ideale ploeggenoot, met ervaring, koersinzicht en duurvermogen, maakte Gesink vier eindzeges mee in de Vuelta. Dit jaar was hij betrokken bij drie etappezeges van Wout van Aert. Gesink lijkt er net zo van te kunnen genieten als persoonlijke successen, die in het huidige wielrennen steeds moeilijker haalbaar zijn.

Ingehaald door nieuwe generatie

Gesink keek ook dit jaar nog regelmatig uitermate tevreden naar zijn waardes en vermogen in wedstrijden. Ook in de laatste dagen van deze Vuelta spoorden ploeggenoten hem nog weleens aan om aan te vallen. "Helaas komt het steeds vaker voor dat er in het eerste uur een stuk of tachtig renners sterker zijn, en ik pas tegen het einde kom bovendrijven. De jonge mannen snellen me langzaamaan steeds meer voorbij."

Heel erg kan hij er niet meer mee zitten. "Ik ben meer een genieter van het fietsen geworden, in plaats van het 'moeten' op de fiets."

Genieten, daar zal het na zijn 24ste en laatste grote ronde nog veel vaker over gaan in het leven van Gesink, die in Andorra blijft wonen.

"Als profrenner sta je heel wat dagen per jaar op het vliegveld. Dan zie je allemaal gelukkige gezinnetjes op vakantie gaan en dan sta ik daar met mijn gele koffertje op weg naar een koers, waarvan ik de bestemming soms niet eens weet. Dat is een heel andere belevenis, waar ik wel naar uitkijk."