'Te veel regels chronisch zieken'

Door redacteur gezondheidszorg Rinke van den Brink

Chronisch zieken moeten aan veel te veel administratieve verplichtingen voldoen. Hetzelfde geldt voor artsen en verzorgenden. Daardoor gaat tijd verloren die aan zorg besteed zou kunnen worden. Dat stelt het Adviescollege Toetsing Administratieve Lasten (Actal) in het rapport Chronisch geregel(d).

Het Actal adviseert minister van Volksgezondheid Edith Schippers drastisch te snijden in de regelgeving. Actal wil minder administratie rond de aanvraag voor zorg, de indicatiestelling en de verantwoording voor de geleverde zorg.

Leidende gedachte daarbij moet zijn dat uitgegaan wordt van vertrouwen in plaats van wantrouwen, vindt Actal-voorzitter Steven van Eijck, oud-LPF-staatssecretaris van Financiën en nu voorzitter van de Landelijke Huisartsenvereniging.

Invalidenparkeerkaart

Patiënten met een progressieve chronische aandoening hoeven, als het aan Actal ligt, niet telkens meer een nieuwe indicatie aan te vragen. Nu moet bijvoorbeeld een patiënt met een dodelijke spierziekte op gezette tijden herindicaties aanvragen.

En een patiënt van wie de benen geamputeerd zijn, moet elke keer weer antwoord geven op de vraag of zijn benen er nog af zijn. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor het aanvragen van zijn invalidenparkeerkaart. Het afschaffen van de heraanvraag scheelt op jaarbasis 5,5 miljoen euro.

Ook wil Actal boven de 75 jaar de indicatiestelling zoals die nu gebeurt door het Centraal Indicatieorgaan afschaffen. Artsen of verpleegkundigen kunnen dan bepalen welke zorg een patiënt (vergoed) moet krijgen.

Bureaucratie

Patiënten hoeven zich wat betreft Actal straks ook niet meer te verantwoorden hoe ze hun persoonsgebonden budget besteden. Als vastgesteld is dat ze er recht op hebben, mogen ze zelf bepalen over hoe ze het besteden.

Net zoals dat nu al gaat met de kinderbijslag of de studiefinanciering. Niemand controleert of die besteed worden aan het doel waarvoor ze bestemd zijn, vindt de commissie-Van Eijck. De enorme bureaucratie maakt niet alleen patiënten het leven zuur, maar ook hun artsen en hulpverleners. Want voor elke aanvraag die een patiënt doet bij het zorgkantoor en de gemeente wordt een doktersadvies gevraagd.

WMO

Bij het zorgkantoor moeten patiënten vragen om door de AWBZ gefinancierde voorzieningen, zoals thuiszorg en thuisverpleging. Voor een scootmobiel, een traplift of taxivergoeding moet de patiënt naar de gemeente, want dergelijke hulpmiddelen worden betaald uit de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning).

En dan heeft hij of zij natuurlijk ook nog te maken met de zorgverzekeraar die medicijnen en doktersbezoek vergoedt vanuit de Zorgverzekeringswet.

De medewerkers van de thuiszorg tenslotte, moeten minutieus bijhouden wat ze precies voor handelingen verrichten en hoeveel tijd die in beslag nemen. Vermindering van die bureaucratie zal daarom volgens het Actal-advies ook betekenen dat er meer tijd komt voor het geven van zorg.