'Ik denk dat ze nog in leven zijn'

Door buitenlandredacteur Floris Harm

Halverwege het interview via Skype stopt Fumie Nagai met praten. "Wacht. Een naschok...." Ze kijkt, voelt. "Veilig", zegt ze dan. Het blijft bij een milde trilling. In haar woonplaats Sendai, de grote stad die zo zwaar werd getroffen door de aardbeving van vorige week vrijdag, zijn om de haverklap naschokken. Nagai geeft toe dat ze sinds afgelopen vrijdag slecht slaapt, net zoals veel anderen in de stad.

Fumie Nagai heeft geluk gehad. Ze is weer terug in het appartement, dezelfde plek waar ze was toen vorige week vrijdag de aardbeving toesloeg. "Iedereen was zo bang. We dachten dat we dood zouden gaan. Ik rende de straat op net als veel andere mensen." Maar ze overleefde het, en haar appartement staat er nog. Sinds de watervoorziening twee dagen geleden werd hersteld, kan ze er weer wonen. Maar heet water is er nog niet en het is lastig om eten op te warmen.

Zoektocht

Nagai (24) werkt op de administratieve afdeling van een middelbare school, maar ze gaat voorlopig niet naar haar werk. "Het gebouw is beschadigd en het duurt nog zeker een maand voordat het weer kan worden gebruikt." Tot die tijd helpt ze als vrijwilliger bij de voedselvoorziening voor de duizenden mensen die in tijdelijke opvangcentra zijn ondergebracht.

Maar ze begint haar dagen met de zoektocht naar haar oom en tante. Ook morgen zal ze als eerste weer proberen om contact te leggen. Die werkten in een school in Ishinomaki, de stadswijk waar de tsunami het hardste aankwam. Sinds afgelopen vrijdag is niets meer van ze vernomen. "Bij het crisiscentrum voor de aardbeving zeggen ze dat ze met niemand uit dat gebied contact hebben kunnen leggen. Dus ook niet met mijn oom en tante. Maar ik denk dat ze nog in leven zijn. Dat hoop ik, dat wil ik", zegt Nagai koppig.

Chaos

Over de informatievoorziening door de overheid is ze maar matig te spreken. Na de chaos van het eerste moment lijkt de berichtgeving over de gevolgen van de aardbeving goed op gang te komen. Maar over de dreigende kernramp bij Fukushima is de overheid volgens Nagai een stuk vager. Van vrienden die in de Verenigde Staten wonen krijgt ze informatie over de situatie bij Fukushima, die ze in Japan niet krijgt. Voor haar is dat het bewijs dat de Japanse overheid niet het hele verhaal vertelt. "Ik wil dat de overheid en de informatie betrouwbaarder zijn", zegt Nagai.

Het leven in Sendai komt hortend en stotend weer op gang. De waterleiding en telefoonlijnen doen het op sommige plaatsen weer en de pinautomaten werken ook weer. Maar er is een tekort aan brandstof. En omdat veel wegen zijn verwoest, verloopt de aanvoer van goederen moeizaam. Supermarkten hebben een tekort aan water, rijst, wc-papier en toiletartikelen.

Vertrouwen

Nagai kan zich nauwelijks meer voorstellen hoe het leven in Sendai eruitzag voor de aardbeving. "Het was een van de mooiste steden in Japan, heel groen. We waren van plan om een uitstapje in de buurt te maken, maar dat is dus niet doorgegaan. Nu kan ik me nauwelijks voorstellen hoe de stad of het Miyagi-district hier ooit bovenop komt." Toch heeft ze vertrouwen dat het zal lukken, maar "het duurt nog zeker 5 tot 10 jaar".