16 oktober 2002: de LPF-fractie luistert naar de verklaring van premier Balkenende die de val van het kabinet bekendmaakt

Oud-LPF-Kamerleden hadden nu voor oppositie gekozen

De meeste oud-Kamerleden van de Lijst Pim Fortuyn hebben spijt dat zij niet hebben nagedacht over een rol in de oppositie, in plaats van in de regering. Dat hebben zij gezegd in gesprekken met NOS-journalist Joost Vullings.

Vullings sprak vijftien jaar na de moord op Pim Fortuyn met de Kamerleden over hoe zij terugkijken op die chaotische periode. Hij schreef er het boek De kinderen van Pim over, dat vandaag is verschenen.

Kwam Mat Herben in de fractie en zei: CDA en VVD willen dit en dit. Ik zei dan: Jongen, maak je niet zo druk, dan zeg je toch gewoon dat je niet meedoet?!

Harry Smulders (nr. 26) in De kinderen van Pim

"De typering van Gerard van As over waar de chaos en de ruzies vandaan kwamen, vond ik wel mooi", zegt Vullings. "Hij zei 'We luisterden niet naar elkaar en daarom gingen we steeds harder schreeuwen.'"

De oud-LPF'ers zeggen dat ze niet eens over regeringsdeelname hebben gestemd, zo vanzelfsprekend vond iedereen het. Maar het te gehaast in een coalitie met VVD en CDA stappen heeft de partij de das omgedaan, zeggen ze nu. Sommigen denken dat die haast zelfs de opzet van VVD en CDA was, om de LPF zo snel mogelijk te laten struikelen.

Zalm en Verhagen zaten in de bus naar de begrafenis van Claus in Delft te bekokstoven hoe ze Bomhoff en Heinsbroek tegen elkaar op zouden kunnen zetten

Harry Wijnschenk (nr. 28) in De kinderen van Pim

"Het was een volledig strategische fout om te gaan regeren, absoluut", zegt dammer Harm Wiersma, de nummer 18 op de kandidatenlijst van toen. "Maar dat snap je pas achteraf. We waren totale beginners en later merk je dat de wereld niet eerlijk in elkaar zit."

Harry Smulders (nummer 26): "Het gros van de Kamerleden wist helemaal niet wat ze moesten doen. Ze wisten het niet of ze konden het niet. Met als gevolg dat ze zich stierlijk verveelden en dan ben je eigenlijk een dankbare prooi voor journalisten die daar de hele dag op de gangen rondhangen."

Ook de druk van de constant aanwezige journalisten gaf de zesentwintig nieuwelingen weinig ruimte om na te denken. "Als je naar het toilet moest, struikelde je over de kabels van de pers", herinnert Joost Eerdmans (nummer 19) zich. "Bijna niemand overleeft dat."

Mat had het moeten blijven doen, maar hij wilde het niet meer. Ik weet niet waarom

Cor Eberhard (nr. 13) in De Kinderen van Pim

Sommige Kamerleden werden bedreigd, kregen verf op de voordeur, verloren klanten. Oud-fractievoorzitter Mat Herben onthult dat hij is gestopt omdat hij door de JSF-discussie bedreigingen en kogelbrieven kreeg. "In de politiek moet je eelt op je ziel hebben, maar het is niet de bedoeling dat mijn dierbaren gebukt gaan onder mijn werk", zegt hij.

João Varela, door Fortuyn op nummer 2 gezet, wijt de fouten en ruzies aan de verschillende uitgesproken karakters en de machosfeer. Hij herinnert zich een oefening tijdens een groepstraining. "Iemand moest iets vertellen en de rest moest zijn klep houden. Dan begon iemand er al na dertig seconden doorheen te praten. Gewoon niet een ander kunnen laten uitpraten. Die trainer zei: 'Dit heb ik zelden meegemaakt'."

Ik vond het leuk wat Pim schreef, maar diep onder de indruk was ik niet

Vic Bonke (nr. 9) in De kinderen van Pim

Harry Wijnschenk (nummer 28), opvolger van Herben als fractievoorzitter, vat de onmogelijke situatie samen: "De media hadden geen oog voor onze goede bedoelingen, we hebben nooit een kans gehad. En als we wel de kans hadden gekregen, hadden we hem denk ik ook niet gegrepen."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl