Roos Haase

Hoorzitting seksueel misbruik 'viel me ontzettend mee'

Misbruikslachtoffer Roos Haase werd als baby van 2 uur oud door haar moeder weggegeven aan een pleeggezin. Daar werd ze tot haar achttiende misbruikt. "Alles van slaan, schoppen, vernederen, tot seksueel misbruik", vertelt ze.

Haase is een van de bijna 900 mensen die zich hebben gemeld voor een schadevergoeding vanwege seksueel misbruik in de jeugdzorg. Ze mocht haar verhaal vertellen in een hoorzitting. "Dat was niet onplezierig, het viel me ontzettend mee. Er zaten vier heel aardige mensen. Het was voor mij geen nare ervaring. Zeker niet."

Het kan niet anders dan dat ze dat geweten heeft, maar ze heeft er niets aan gedaan.

Roos Haase

"Toen ik naar huis ging dacht ik: 'o mijn god, wat heb ik gedaan, wat heb ik gezegd, hoe erg is dat?' Dan besef je pas wat het heeft betekend voor je. Zolang je er niet over praat, blijft het allemaal een beetje rustig. Maar als je er wél over praat, ja dan komt het wel weer binnen."

Voor Haase was het een opluchting om er eindelijk over te kunnen praten. Ze heeft haar pleegmoeder er vroeger wel mee geconfronteerd, maar die geloofde haar niet. Terwijl ze volgens Haase donders goed wist wat er speelde. "Ik werd misbruikt door haar wisselende relaties en ook de vrienden om haar heen misbruikten mij. Het kan niet anders dan dat ze dat geweten heeft, maar ze heeft er niets aan gedaan."

'Uiteindelijk wil je een keer je verhaal kwijt'

Het betekende veel voor haar dat ze nu eindelijk zonder schroom aan iemand haar verhaal kon vertellen. "In ieder geval kon ik het een keer kwijt, zoals ik het waarschijnlijk nog nooit heb verteld aan iemand. Want je houdt het bij je, je gaat aan niemand vertellen wat jou is overkomen. Zeker niet als je nog zo jong bent. Ja, misschien een paar dingen die je wel vertelt, maar wat er werkelijk allemaal is gebeurd. Ik denk dat ik dat nu zelfs nog niet allemaal heb verteld."

In 183 zaken was er onvoldoende bewijs en kwam er geen vergoeding. Ook bij Haase was dat het geval. "Iedereen uit die tijd is al overleden. Ik kan ze toch niet laten opgraven?"

Het maakt haar niet zo veel uit, maar: "Ik blijf vechten voor al die andere mensen die het nog heel hard nodig hebben. Gooi die bewijslast eraf en geloof die persoon op zijn woord, want ze zuigen het niet uit hun duim."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl