Op de baan houden Terpstra en Ten Dam hun liefde voor de fiets warm
Op de Alkmaarse wielerbaan jagen ze achter de derny aan, Niki Terpstra en Laurens ten Dam. Ploeggenoten zijn ze niet, streekgenoten wel. Als het programma het toelaat, maken ze deel uit van dezelfde trainingsgroep. Een groep die gisteren in de vrieskou nog actief was in de duinen, op de mountainbike.
Vandaag is er de warmte van de overdekte baan. “Alleen trainen is saai”, zegt Niki Terpsta. “Als je in een goede groep traint, trek je elkaars niveau omhoog.”
Voor Niki Terpstra is de gang naar de wielerbaan niet ongebruikelijk. In de wintermaanden start hij regelmatig in zesdaagses, maar ook in de voorbereiding op het wegseizoen doet hij zijn voordeel met trainingen op de baan. “Ik vind het leuk, lekker op snelheid rijden. Het is echter ook een super-combi. Hier in de verwarmde hal kan ik de beensnelheid erin slijpen. Dat is een prima voorbereiding op de wedstrijden.”
Onwenniger was het bezoek aan de baan voor Laurens ten Dam, hoewel het voor hem evenmin onbekend terrein is. “Ik kwam twintig jaar geleden al op deze baan, toen hij nog van beton was, maar ik ben heel lang niet geweest. De wielen die ik in mijn fiets heb staan zijn de 36-spaaks gesoldeerde wielen waar ik twintig jaar geleden voor heb gespaard.”
Ten Dam rijdt zijn rondjes op de baan met een verhuizing in de benen, want de 36-jarige routinier is onlangs teruggekeerd naar het koude Nederland. Het afgelopen jaar verbleef hij met zijn gezin in het vrijwel altijd zonnige California. “We wisten van tevoren dat het voor een jaar zou zijn. We hadden geen green card, maar gewoon een visum. Dat betekende dat de kinderen er ook niet naar school mochten.”
Desondanks deed het afscheid van de Golden State hem pijn. “Ik zag mijn zoons daar echt opgroeien tot 'Californian dudes'. Iedere dag naar het strand en op hun fietsjes mountainbiken, de gekste afdalingen maken. Voor mijzelf was het ook een fantastisch leven. Ik had er een heel goed trainingsgebied, maar hier is het ook fijn. Ik heb hier de baan, de duinen.”
Waar het wedstrijdseizoen van Laurens ten Dam nog moet beginnen, zit Niki Terpstra er al middenin. “Ik ben zondag teruggekomen uit Spanje, waar ik de Ronde van Valencia heb gereden. Morgen vertrek ik naar Oman, dus nu is het vijf dagen overleven in de kou.”
Terpstra kijkt vooral uit naar de belangrijke koersen van het voorjaar. “Elk jaar heb ik weer zenuwen. Ben ik goed genoeg, heb ik goed getraind? Die kleine twijfels maken je ook wel sterk. Je moet jezelf altijd bijschaven en scherp houden.”
Ten Dam kent de twijfels bij aanvang van een nieuwe wielerjaargang en voor hem als renner op gevorderde leeftijd komt daar altijd weer de vraag bij: kan ik mijn oude niveau nog halen?
“In 2013 en 2014 reed ik nog bij de besten in de Tour, maar ik ben wel zo reëel om te begrijpen dat er veel jonge renners zijn die ook heel hard rijden. Misschien is het niveau nu nog wel hoger dan toen. Het neemt niet weg dat ik nog steeds heel veel plezier heb in het fietsen. Anders zit je hier ook niet ’s morgens om negen uur op de wielerbaan.”