Sintnicolaas zag na mislukte Spelen maanden geen atletiekbaan

Tien seconden en 87 honderdsten. Zo lang duurde het olympische avontuur in Rio de Janeiro voor tienkamper Eelco Sintnicolaas. Door een blessure moest hij al na een onderdeel de strijd staken. Het kostte hem een lichte depressie.

Na het drama van Rio heeft Sintnicolaas vier maanden lang geen atletiekbaan gezien. Hij ging hardlopen in het bos, stapte op de fiets, deed aan krachttraining in de gym en ging op wintersport. Hij moest even aan andere dingen denken.

"Vanaf 2010 stond Rio de Janeiro rood omcirkeld in mijn agenda: dan was ik 29 jaar, op het top van mijn kunnen en zou ik voor de medailles kunnen gaan. Op het moment dat het dan al zo snel voorbij is, valt alles weg. Dat was heel erg moeilijk", erkent de atleet in het radioprogramma Langs de Lijn En Omstreken.

"Na Rio dacht ik bij mezelf: waarom doe ik in hemelsnaam aan atletiek en waarom worden de Olympische Spelen zo opgeblazen voor mijn gevoel? Ik had last van een soort depressie."

Toch komt Sintnicolaas al snel tot de conclusie dat hij door wil met de sport. "Ik doe het, omdat ik het zo mooi vind en graag nog het topsportleven leid. Ik train graag, ga graag op trainingskampen. Daar moet je heel erg van genieten en dat wil ik nu van jaar tot jaar doen."

In plaats van alleen vol te gaan voor de Spelen over vier jaar, heeft de Dordrechter meerdere doelen. "Elk toernooi telt vanaf nu."

Zonder coach

Sintnicolaas is dus weer een maand in training, maar dat doet hij zonder coach. Na tien jaar samenwerking besloten hij en trainer Vince de Lange in september uit elkaar te gaan.

De atleet gaat niet op zoek naar een nieuwe trainer. "Ik ga dit jaar mijn eigen trainingsschema's schrijven. Ik heb veel ervaring op dat gebied opgedaan de laatste jaren. Ik train nu twee keer op een dag, maar wel op flexibele tijden. En dat voelt erg goed tot nu toe."