Feyenoord en de laatste keer dat de Coolsingel volliep
Drie keer vierde hij een landskampioenschap met Real Madrid. Twee keer mocht hij het Leidseplein op met Ajax. Maar de mooiste prijs die Leo Beenhakker in zijn lange loopbaan pakte? De landstitel in 1999 met Feyenoord.
Zondag om 22.15 uur blikt Andere Tijden Sport terug op de laatste keer dat de Coolsingel volliep na een landstitel. Met Beenhakker, een jongen uit Rotterdam-Zuid, in de hoofdrol. En een voorzitter die hem ruim baan gaf.
"Het is het verhaal van een jongen die opgroeide in Rotterdam-Zuid. Hij ging aan het handje van zijn vader naar de eerste wedstrijden van Feyenoord. Maar zijn vader stierf al op 39-jarige leeftijd aan leukemie. De jongen wist al vrij snel dat hij later trainer wilde worden. En uiteindelijk, heel veel later, in 1997, wordt hij hoofdtrainer van Feyenoord. Zijn droombaan."
Het is voorjaar 1997. Leo Beenhakker is nog niet zo heel erg lang technisch directeur bij Vitesse. De telefoon gaat; het is Jorien van den Herik, voorzitter van Feyenoord. De Rotterdamse club is op zoek naar een nieuwe trainer na het ontslag van Arie Haan. De twee spreken af en zijn er vrij snel uit. De droom van Beenhakker, trainer worden van Feyenoord, komt uit.
Afkoopsom: 300.000 gulden
Het enige dat een overgang nog in de weg zit, is zijn contract in Arnhem. Met een afkoopsom van 300.000 gulden. "Hij wilde dat zelf betalen", legt Van den Herik bijna twintig jaar later uit. "Ik vind dat heel principieel. Maar dat is ook typisch Leo, hij wilde dat Feyenoord niet aandoen. Hij vond het een geweldige kans die hij kreeg en hij vond dat 'ie zelf moest betalen voor die kans."
Dragende spelers: Van Gastel, Bosvelt
Beenhakker treft een selectie aan met veel Zuid-Amerikaanse spelers. Een team is Feyenoord op dat moment nog niet. Daar moet verandering in komen. Dus trekt de Stadionclub medio 1998 zes nieuwe spelers aan: Jon-Dahl Tomasson, Peter van Vossen, Bert Konterman, Patrick Paauwe en Ellery Cairo.
Langzamerhand ziet Beenhakker wie de dragende spelers zijn. "In eerste instantie Van Gastel als aanvoerder, als natuurlijke aanvoerder. Paul Bosvelt, Kees van Wonderen, daaronder Bert Konterman en Peter van Vossen."
Feyenoord staat na zes duels bovenaan in de eredivisie. Zonder puntverlies. De enige Zuid-Amerikaan die zich staande houdt in de basis, is Julio Ricardo Cruz.
Makkelijk had de Argentijn het niet en Beenhakker neemt hem bij de hand. "Hij liep met een zak aardappels op zijn nek. Dus dat was de eerste prioriteit, om hem weer aan het voetballen te krijgen. Dus we zijn snel een avondje gaan eten samen. Waar het over ging? Het leven. We hebben even het leven doorgenomen samen."
'Leo is een mensenmens'
Van den Herik roemt Beenhakker hierom. "Ik noem Leo altijd een mensenmens. Ik denk dat het één van de kwaliteiten is die een trainer moet hebben. Dat je gevoelig bent voor mensen. Je hebt met elf, of eigenlijk 22 spelers te maken en ze hebben allemaal hun eigenaardigheden. Julio was een hele gevoelige jongen. Hij heeft het in het begin heel moeilijk gehad, voelde zich miskend. Leo heeft hem laten opbloeien. Hij onderkende zijn gevoeligheden en wist hoe je hem aan moest pakken."
Topscorer van de eredivisie wordt Cruz niet, topscorer van Feyenoord wordt hij wel met vijftien treffers. Tomasson scoort dertien keer en Van Gastel is met zijn afstandsschoten goed voor tien goals.
Feyenoord pakt tachtig punten dat seizoen, vijftien punten meer dan de verrassende nummer twee, Willem II. De veertiende landstitel is een feit. PSV eindigt als derde (61), Ajax als zesde (57).
Een jaar later is de chemie al uitgewerkt. Beenhakker verlaat De Kuip. Hij wordt daarna nog technisch directeur bij de concurrent (Ajax) en is nog bondscoach in tal van exotische landen. Maar de mooiste prijs heeft Beenhakker dan al binnen.
