Mijn 2016: Sluiter stapte met kater in de auto na Roland Garros
"Het sein op groen, Bertens gaat spelen", kopte NOS.nl op 3 juni jongstleden. De kuit van Kiki Bertens, van wie het onzeker was of ze het op die bewuste vrijdag in de halve finales van Roland Garros zou opnemen tegen Serena Williams, was een paar dagen lang hét onderwerp van gesprek. Niet alleen in tenniskantines, ook bij de koffieautomaat op kantoor.
Kort voor het verlossende woord, waar heel Nederland op leek te wachten, werd Raemon Sluiter druk bellend gespot in een gang. Door de weerspiegeling van het glas was het niet heel goed te zien, maar de gezichtsuitdrukking van zowel Bertens als Sluiter sprak boekdelen. "Dat was heel irritant, maar die journalisten deden ook hun werk. Dat betekende wel dat het heel erg leefde, zo moesten we het maar zien. Het was in ieder geval een heel surrealistische dag", aldus Sluiter bijna een half jaar later.
Aan de andere kant van de lijn hing Martin van der Brugghen, de trainer die Bertens in haar jeugd gevormd heeft en op dat moment nog altijd nauw betrokken was. "Hij wilde niet dat ze daar met 6-1 en 6-0 weggeslagen werd met vijftig procent lichaamscapaciteit. Dat ze een uur lang over het centrecourt zou hobbelen en dat het slechte gevoel zou overheersen. Het was een pittig gesprek."
Tranen in de ogen
Sluiter verklapte tijdens het toernooi dat hij iedere ochtend voor Kiki een eitje bakje. Dat zou gekscherend het geheim zijn. "We deelden samen een appartementje, omdat dat Kiki eens leuk leek. Toen ze die vrijdag uit bed kwam, zag ik dat ze al moeite had met wandelen. We zijn op het park gaan opwarmen, maar na een minuutje of tien zag ik de tranen al in haar ogen staan. Serveren ging voor geen meter en toen leek het erop dat ze niet zou gaan spelen. Ik heb toen haar servicebeweging iets aangepast en toen werd haar kuit een stuk minder belast."
Opgeven in de halve eindstrijd van een grandslamtoernooi was voor Bertens geen optie en ze besloot de baan op te gaan. Mét goedkeuring van Sluiter. "Maar onder de voorwaarde dat ze iedere kantwissel naar me moest kijken en dat als ik een bepaald gebaar maakte, ze dan zou opgeven. Uiteindelijk ging ze zo goed mee dat ze de wedstrijd heeft uitgespeeld (7-6 (7), 6-4 verlies, red.)."
Kater in de auto
De finale bleek net een brug te ver. Maar ach, de laatste vier in Parijs: een prachtig resultaat. Diezelfde avond nog stapte Sluiter desalniettemin met een kater in zijn auto. Onderweg naar Rotterdam zat hij te malen. Hij maakte zichzelf een verwijt.
"Tegenover Williams stond een speelster die heel erg haar best deed om er zoveel mogelijk van te maken. Niet iemand om te winnen. Ik heb te veel de nadruk gelegd op het spelen en had moeten zeggen dat ze er alles aan moest doen om die wedstrijd te winnen. Want ze had kunnen winnen. Dit waren gekscherend van die wedstrijden waarin alles kapot mocht. Daar heb ik toch een steekje laten vallen."
Tegenover Williams stond een speelster die heel erg haar best deed om er zoveel mogelijk van te maken. Niet iemand om te winnen.
Sluiter zat ermee in zijn maag. "Ik heb het er later met Kiki over gehad, want ik ben heel open. Het was in het begin wel een zoektocht hoe ik dingen moest overbrengen. Ik heb ook weleens een tactische keuze gemaakt die verkeerd uitpakte. Je moet een coach vertrouwen en het gevoel hebben dat hij heel veel weet. Maar ik maak ook fouten."
Tijd om er te lang bij stil te staan of om er even van na te genieten was er niet voor Sluiter. "De volgende ochtend stuurde ik alweer een mail voor een wildcard voor een grastoernooi en twee dagen later zat ik in Rosmalen. Het ging allemaal zo snel. De finale heb ik nog wel gezien, Kiki volgens mij niet. Maar die finale had ik er niet voor nodig om bevestigd te krijgen dat Williams te pakken was."
Massagetafel
Precies twee weken voor die finale speelde Bertens zelf nog de eindstrijd in Nürnberg, waar ze in aanloop naar Roland Garros haar tweede titel won. Het duo kreeg loon naar werken. "De familie was overgekomen om het met zijn allen te vieren. Kiki wilde meteen aan tafel gaan om te eten, maar ik zei: je gaat eerst een uur op die massagetafel liggen", weet Sluiter nog.
"Toen was ze gefuckt en dat snap ik volledig... Maar dat had ze niet gedaan als ik er niet bij was. Dat zijn 'moetjes' van mij en dan trek ik echt een streep. 's Avonds is zij in het vliegtuig gestapt, want ik wilde niet dat zij negen uur bij mij in de auto zou gaan zitten."
Op dat moment had Sluiter nooit kunnen bevroeden dat hij twee weken later zijn auto pas weer zou besturen. Dronken van geluk. Maar ook met een kater.