Net niet: Maret Balkestein-Grothues en de pijn die blijft

Het verschil tussen een medaille op de Spelen en helemaal niets is soms niet meer dan een paar honderdsten of één bal op de paal. Vandaag in de serie 'net niet': volleybalster Maret Balkestein-Grothues.

"Ik werd het veld afgedragen en het eerste wat ik op dat moment dacht, was: 'hoe kom ik zo snel mogelijk dat veld weer op'!"

Voor het eerst in jaren zijn de volleybalvrouwen erbij tijdens de Olympische Spelen. Het toernooi loopt voortreffelijk. Maar dan is daar plots het moment in de poulewedstrijd tegen Amerika. Een valpartij. De blik van ontzetting bij coach Giovanni Guidetti en de speelsters. Balkestein-Grothues ligt op de grond. Kermend van de pijn verlaat ze het veld. "Ik heb wel vaker last van mijn enkel gehad, maar deze pijn bleef..."

Risico

Einde toernooi, zo lijkt het. Maar in de dagen erna lijkt de blessure mee te vallen. Ze kan zelfs weer in actie komen. Balkestein-Grothues: "Na twee, drie dagen ben ik weer voorzichtig begonnen met lopen. Dan ga je steeds iets verder proberen en verder proberen. De dokter heeft duidelijk aangegeven dat ze het niet verantwoord vond. Maar ja, ik dacht: 'ik neem het risico'. En daar heb ik geen spijt van gehad."

Het wordt uiteindelijk 'net niet'. In de wedstrijd om het brons verliezen de vrouwen van de Verenigde Staten.

"Ze waren daar duidelijk beter. Al snel kwam het besef dat we iets moois hebben neergezet. Maar ja, de pijn van die enkel gaat wel weg, maar die pijn van het missen van de medaille zit er nog wel."