'Iedereen schreeuwde, maar ik maakte foto's van de moord'
"De hele opening van de tentoonstelling met foto's van Rusland werd routinematig uitgevoerd. Dus toen een man in een donker pak opeens een geweer tevoorschijn trok, schrok ik en dacht ik even dat het een theatervoorstelling was." Dat vertelt AP-fotograaf Burhan Ozbilici. Hij was bij het evenement waarbij de Russische ambassadeur werd neergeschoten. In plaats van te schuilen besloot hij foto's te blijven maken.
"Acht schoten loste hij. Mensen begonnen te schreeuwen en zochten dekking onder tafels. Ik was bang en in de war en kon me gedeeltelijk verschuilen achter een muurtje, maar bleef mijn werk doen: foto's maken."
Bij de tentoonstelling waren foto's van reizigers in Rusland te zien. "Eigenlijk ging ik alleen maar naar de opening omdat het op de route naar mijn huis lag", vertelt Ozbilici.
"Toen ik binnenkwam, waren de speeches al begonnen. Toen Karlov aan zijn toespraak begon, ging ik dichterbij staan om foto's te maken. Ik dacht dat de foto's wel van pas zouden komen in toekomstige verhalen over de relatie tussen Turkije en Rusland."
Schoten en paniek
Hij herinnert zich nog hoe kalm Karlov aan het praten was, gaat Ozbilici verder. "En toen kwamen de schoten. En de paniek. Het lichaam van de ambassadeur lag op een paar meter afstand van me. Ik zag geen bloed, waarschijnlijk was hij in zijn rug geschoten."
Ook al raak ik gewond of ga ik dood: ik ben een journalist. Ik moet mijn werk doen.
Ozbilici was bang, maar nam een belangrijke beslissing. "Ik dacht: ik ben hier nu. Ook al raak ik gewond of ga ik dood: ik ben een journalist. Ik moet mijn werk doen. Ik zou weg kunnen rennen zonder foto's te maken, maar dan zou ik nooit antwoord kunnen geven op de vraag: waarom maakte je geen foto's?"
Dus besloot Ozbilici om te blijven fotograferen terwijl de aanslagpleger tegen iedereen schreeuwde. De schutter werd later gedood door de politie.
Vriend of bodyguard
Na de schietpartij besloot Ozbilici om meteen naar huis te gaan om zijn foto's te bewerken. "En toen schrok ik. Want ik zag dat tijdens de toespraak de aanslagpleger de hele tijd achter de ambassadeur had gestaan. Als een vriend, of een bodyguard."
