Dertien jaar later verliest Verkerk ook in reprise van Ferrero

Begin juni 2003. Nederland was, voor het eerst sinds de memorabele Wimbledontriomf van Richard Krajicek in 1996, volledig in de ban van tennis. In huiskamers en op campings zaten mensen aan de radio en televisie gekluisterd om de verrichtingen in Parijs te volgen. Want op Roland Garros was Mighty Martin, oftewel Martin Verkerk, hard op weg de wereld te verbazen.

Juan Carlos Ferrero, dertien jaar geleden een van de beste spelers ter wereld, voorkwam een stunt van jewelste. Het werd op zondag 8 juni 2003 een lijdensweg voor Verkerk, die in een eenzijdige wedstrijd slechts zes games (1-6, 3-6, 2-6) gegund werd.

Donderdagavond trof het duo elkaar opnieuw tijdens het demonstratietoernooi AFAS Tennis Classics. Ditmaal was niet Court Philippe Chatrier, maar Omnisport Apeldoorn het decor. Maar andermaal kwam Ferrero als winnaar uit de strijd.

"Deze had hij ook met 6-0, 6-0 mogen hebben hoor, als ik die andere had gewonnen...”, zegt Verkerk, inmiddels 38 jaar oud, na zijn verlies in twee tiebreaks. "Als ik één wedstrijd over had mogen doen, dan was het de finale van Roland Garros. Maar van de tien keer dat we die wedstrijd zouden spelen, zou Ferrero er negen hebben gewonnen."

Maar de Verkerk van 2003 was tot veel in staat, zo bewees hij in de Franse hoofdstad. Hij sloeg in de kwartfinales Carlos Moya uit het toernooi en verraste ook in de halve finales met een zege op Guillermo Coria.

"Kort voor die finale realiseerde ik me bij de opkomst pas hoe groot het was”, aldus Verkerk. "Dat zullen voetballers ook zeggen over het WK: bij een halve finale heerst er iets heel anders dan bij een finale.”

Een dag voor de finale zag Verkerk de bui al hangen. Letterlijk. "Het was in Parijs twee weken lang dertig graden. Maar op de finaledag regende het. De regen zag ik al aankomen. De ballen werden daardoor zwaar en mijn service was niet zo dominant”, weet Verkerk nog. "Hij was een kilootje of zestig, terwijl ik negentig kilo woog. Daarom bewoog hij een stuk beter op de natte baan. Ja, de reden van zijn bijnaam El Mosquito, oftewel de mug, werd me die dag wel duidelijk...."

'Time to enjoy'

Het ging op die bewuste zondag in Parijs rap en er was geen moment sprake van een echte strijd. "Na het verlies van de tweede set zei Nick (Carr, zijn coach, red.) tegen mij: 'now it's time to enjoy'. Ik besloot wat meer te gaan lachen en om me heen te gaan kijken. Zoveel finales zou ik niet meer gaan halen, dacht ik. Vervolgens sloeg ik nog wat aardige ballen, maar het was al te laat. Nee, na de tweede set was ik niet meer bezig met winnen."

Verkerk droop af en keek vervolgens beteuterd toe hoe Ferrero in tranen de Coupe des Mousquetaires boven zijn hoofd tilde. "Jack van Gelder was ineens aanwezig en het was echt een big deal in Nederland. Dat kun je je niet voorstellen. Ik sprak ook altijd met iedereen, was heel makkelijk en spontaan en alles kon en mocht. Misschien is dat mijn valkuil geweest en had ik in de tweede week iets meer mijn rust moeten pakken. Ik was in de finale echt moe", aldus Verkerk.

"Het was ook mijn eerste finale ooit, terwijl Ferrero een jaar eerder van Albert Costa had verloren. Hij had zijn lesje dus al geleerd. En laten we niet vergeten dat hij op dat moment de beste gravelspeler ter wereld was. De schaal heb ik nog, maar volgens mij wordt die nu thuis voor de bitterballen gebruikt."

Weerzien

De ontmoeting in Apeldoorn was niet het eerste weerzien tussen de twee sinds de eindstrijd. Ze troffen elkaar in de Davis Cup en liepen elkaar twee jaar geleden tegen het lijf op Roland Garros. "Hij was daar met Moya en we hebben het toen vooral over onze tennisacademies gehad. En hij vroeg wat er allemaal met mij en mijn schouder was gebeurd", weet Verkerk nog.

"Afgelopen woensdag hebben we ook nog met elkaar gegeten. Toen ik zag hoe fit hij nog was, heb ik nog maar een biefstukje besteld. We spraken over dingen waar we het vroeger nooit over hadden. We hebben beiden nu een kleintje en hebben allebei vastigheid gevonden. Sinds twee jaar geniet ik ook echt van mijn succes van destijds en heb ik al het negatieve een plek gegeven."