Armoede en werkloosheid drijven Marokkaanse jongeren naar Europa
"Emigreren is niet mijn droom", zegt de 33-jarige Marokkaanse Zakaria Azzouzi uit Errachidia. Hij haalde zijn master maar zit al vijf jaar thuis, zonder werk. "Terug naar huis kan ik niet", vertelt hij. "Mijn ouders zijn boeren en hebben weinig geld. Ze hebben alles in mij geïnvesteerd in de hoop dat ik beter terecht zou komen. Ik moet dat waarmaken."
Zakaria's situatie is exemplarisch. Want voor Marokkaanse jongeren zijn langdurige werkloosheid en de armoede die daar het gevolg van is, de belangrijkste redenen om te proberen een nieuw bestaan op te bouwen in Europa. Legaal of illegaal.
Staatssecretaris Dijkhoff van Veiligheid en Justitie sprak vorige week zijn zorgen uit over het toenemende aantal Marokkanen en Algerijnen die asiel aanvragen in Nederland.
16 procent van de asielaanvragen in september werd gedaan door Marokkanen. In augustus was dit nog 8 procent. De teller van het totaal aantal asielaanvragen door Marokkanen in 2016 staat op 200. In heel 2015 waren het er 90. De meeste van hen hopen in Europa een baan te vinden.
Demonstreren
Zakaria woont inmiddels in de hoofdstad Rabat, waar meer werk is. Zijn dagen brengt hij door met werk zoeken, een nieuwe studie ("meer kennis is meer kans op werk") en met demonstreren. Regelmatig gaan grote groepen werklozen zoals Zakaria de straat op om te demonstreren tegen de overheid, die volgens hen te weinig investeert in het creëren van banen.
Marokko kent geen financieel vangnet voor werklozen en dus verdienen degenen zonder werk geen cent. Een deel van hen komt in de criminaliteit terecht. "Ze moeten overleven maar worden daarin zo tegengewerkt door de autoriteiten dat ze uiteindelijk op het verkeerde pad raken", zegt Zakaria.
Zelf kijkt hij wel uit om op het criminele pad te raken, maar zijn situatie wordt steeds nijpender. Daarom overweegt hij nu om naar Europa te gaan. "In Marokko zeggen we: beter het teer van je eigen land, dan de honing van een ander land. Emigreren is echt een laatste redmiddel, ik wil mijn land niet verlaten."
Familie
Het probleem is volgens hem niet zozeer het aantal banen, maar de mensen die ervoor worden aangenomen. "Het is maar net uit welke familie je komt. Dat is de belangrijkste factor die bepaalt of je wordt aangenomen of niet."
De situatie frustreert Zakaria. "Mijn leven staat stil. Ik wil een huis kopen, trouwen, een gezin stichten en mijn ouders financieel ondersteunen. Ik wil mijn kennis kunnen gebruiken en bijdragen aan de maatschappij. Ik hoop dat Europa mij die kans wil geven."
