Lucie Kessens bij haar moeder op schoot
NOS NieuwsAangepast

'Mijn ouders hadden geen kinderen moeten krijgen'

Een eenzame en onveilige jeugd. Met zwakbegaafde ouders, broers en zussen waren de kinderjaren van Lucie Kessens verre van makkelijk. De Haarlemse zag er als jong meisje verwaarloosd uit en werd door schoolgenootjes gepest. "Ik vind dat mijn ouders geen kinderen hadden moeten krijgen."

Kessens reageert daarmee op het voorstel van de Rotterdamse jeugd- en zorgwethouder Hugo de Jonge (CDA) die anticonceptie bij 'onmachtige ouders' verplicht wil stellen. Ze vindt dat sommige ouders inderdaad geen kinderen moeten krijgen.

"Ik vind het een heel goed voorstel", zegt Kessens, die uit een gezin van vijf kinderen komt. "Ik ben een enorme voorstander van verplichte anticonceptie in sommige gevallen. Dwang is een goed idee en ik vind dat sommige kinderen niet geboren hadden moeten worden."

'Als ik niet geboren was, dan had ik het niet geweten'

De vader van de Haarlemse Lucie werkte overdag, haar moeder was huisvrouw. "Maar ze was altijd ziek, depressief achteraf. Eigenlijk ging ze elke middag naar bed om te slapen. Ze deed 's ochtends wel boodschappen en in de avond kookte ze, maar daar hield het wel mee op."

Lucie had het bijzonder moeilijk in haar jeugd. Haar ouders konden niet goed voor de kinderen zorgen en van hygiëne was thuis geen sprake. "Mijn moeder poetste nooit de wc en maakte de keuken niet schoon. Eigenlijk werd er bij ons thuis helemaal niet schoongemaakt."

'De juf zei tegen mij dat ik mijn tanden moest poetsen'

Een verdrietige tijd wil Lucie haar kinderjaren niet noemen. "Maar moeilijk en onveilig was het wel. Mijn ouders konden niets met mijn problemen. Ik was bijvoorbeeld bang voor onweer, maar daarmee hoefde ik niet naar mijn vader en moeder toe. Zij stuurden me terug naar bed en zeiden: stel je niet aan. Er was niemand die mij ergens tegen kon beschermen."

Op school kon ze ook maar moeilijk meekomen. "Kinderen wezen mij erop dat ik er verwaarloosd uitzag en niet fris rook. En dat ik gekke ouders en broers en zussen had", vertelt ze. "Ik speelde nauwelijks met kinderen van school. Wel had ik een paar vriendjes in de wijk, maar kinderen van school mochten niet met mij omgaan. Om waar ik vandaan kwam. Best wel eenzaam."

Ik heb het gered, maar er zijn veel kinderen die het niet redden.

Lucie Kessens

Tóch kan Lucie haar eigen kinderjaren goed achter zich laten, maar ze vindt het wel schrijnend te moeten zien dat haar broers en zussen hetzelfde leven als haar ouders. "Het gaat maar door, van generatie op generatie. Ik heb het gered, maar er zijn veel kinderen die het niet redden. Dat vind ik het meest schrijnende."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl