Pablo

Oud-gevangene FARC: de echte ellende begon na mijn vrijlating

  • Marc Bessems

    Correspondent Latijns-Amerika

  • Marc Bessems

    Correspondent Latijns-Amerika

Pablo Alberto Romero slaapt niet goed. Zelfs pillen helpen niet. "De nachtmerries gaan nooit meer weg", zegt hij.

De oud-politieman zat jaren gevangen in een kamp van de linkse guerrillabeweging FARC. Hij is een van de bijna 130 militairen en agenten die na een van de grootste overwinningen van de FARC gevangen werd genomen door de guerrilleros.

De slag om Miraflores duurde in 1998 ruim 24 uur. De verdediging van de gemeenschappelijke leger- en politiebasis bestond uit net iets minder dan tweehonderd man. De FARC viel aan met naar schatting 1800 man.

"Op een gegeven moment waren we omsingeld. De keuze was simpel: doorvechten tot de dood, of overgeven." Pablo en de meeste van zijn strijdmakkers werden gevangen genomen door de guerrilleros.

"Ze zetten ons op een rij in een greppel van een meter diep. Iemand zei dat we er aan zouden gaan, ik dacht ook dat we er waren geweest. Maar toen kwam het bevel over de radio: neem ze levend mee." De FARC bracht de gevangenen naar een kamp in de jungle. Daar kwam uiteindelijk het gros van de gevangen genomen agenten en militairen terecht.

Het was een concentratiekamp.

Pablo Alberto Romero

Volgens de FARC waren het 'krijgsgevangenen', volgens veel Colombianen werden ze 'ontvoerd'. Toen een officier ontsnapte, werd de bewaking opgevoerd. "We zaten in een soort houten dozen, achter prikkeldraad. Het was een concentratiekamp”, zegt Pablo. “Ze martelden ons, ketenden ons en deden stukjes glas in ons eten", beweert hij.

Pablo’s moeder, Amparo, was vanaf de eerste berichten over de aanval op Miraflores opgestaan als leider van de grote groep vrouwen en moeders van de gevangen genomen agenten en militairen. Ze bewoog hemel en aarde om haar zoon en zijn lotgenoten vrij te krijgen. Na lang aandringen gaf de FARC haar toestemming om haar zoon op te zoeken in het gevangenenkamp in de jungle.

"Moet je deze foto zien", zegt Amparo na lang zoeken in de fotoalbums van de familie. "Dit is toen ik hem terugzag, de eerste omhelzing." Een cameraploeg ging met Amparo mee naar het FARC-kamp en registreerde de hereniging van moeder en zoon. Op de beelden ziet Pablo er een stuk jonger uit. "Hij was ook erg mager, en bleekjes", herinnert zijn moeder zich.

Pablo ziet eindelijk zijn moeder weer

De beelden van de gevangenen achter tralies, diep in de jungle, maakten veel los in Colombia. Maar de FARC was niet van plan de gevangenen zomaar vrij te laten. Ze waren bedoeld als wisselgeld. De guerrilleros wilden hen ruilen voor gevangen genomen kameraden.

Als teken van goede wil werd Pablo uiteindelijk in 2001 vrijgelaten, drie jaar na zijn overgave. "Je zou denken: de ontvoering is afgelopen, we zijn klaar. Het tegendeel is waar", zegt Amparo. Haar zoon verduidelijkt: "Ik ben psychisch een wrak. Ik ben soms erg paranoïde, dan denk ik dat de FARC me weer te pakken krijgt. Ik kan niet slapen, ook niet met pillen. De nachtmerries gaan niet voorbij."

Ex-FARC gevangene krijgt de oorlog niet uit zijn hoofd

Pablo en zijn moeder zijn slachtoffers van het conflict in Colombia. Ze waren vorige week bij de ceremonie van de ondertekening van het vredesakkoord tussen de regering en de FARC.

"Ik hoorde FARC-leider Timoshenko om vergiffenis vragen, hij bood zowaar zijn excuses aan", juicht Pablo. "Dat doet me zo goed, ook al meent hij het vast niet. Hij heeft het nu tenminste en plein public gezegd.” Maar echt vergeven, daar is Amparo in elk geval nog niet toe in staat. “En met mij een heleboel andere families hier", waarschuwt ze.

Haar zoon is ook niet heel enthousiast over het akkoord. "Het is erg moeilijk. Er zijn dingen waar ik het totaal niet mee eens ben, zoals de amnestie voor de guerrilleros. Maar ook zaken waar ik me wel in kan vinden. Als ik zeker wist dat we de oorlog zouden kunnen winnen, dan was ik voor een militaire oplossing. Maar we bestrijden elkaar nu al meer dan een halve eeuw. Het lukt niet."

Voor zijn twee kinderen, zegt de oud-politieman, stemt hij voor de vrede.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl