Kinderen van slachtoffers 9/11: had ik mijn vader maar gekend

"Drie dagen nadat hij was gestorven door de aanslagen op de Twin Towers werd ik geboren", vertelt de 14-jarige Morgan Rodriguez. Haar vader was een 36-jarige brandweerman die overleed terwijl hij slachtoffers probeerde te redden. "Ik heb hem dus nooit gekend."

Eigenlijk was de moeder van Rodriguez uitgerekend op 11 september 2001. "Maar mijn moeder was zo ongerust over mijn vader dat ze niet bezig was met de zwangerschap. Ze had zoiets van: dat kan wel wachten."

"Toen ik nog klein was, verzon ik verhalen over mijn vader. Mijn moeder vertelde bijvoorbeeld ooit dat mijn broer en mijn vader een iglo bouwden. Dan zei ik later tegen mijn moeder: kan je nog die dag herinneren waarop ik met papa die iglo bouwde? Mijn moeder reageerde met: ja, dat herinner ik me, maar volgens mij was dat niet met jou."

Rodriguez herdenkt haar vader elk jaar met haar familie. Dan vertelt haar oma verhalen over hem.

Ook de 14-jarige Kevin Hannaford heeft zijn vader nooit gekend. "Volgens mij was hij een gul persoon. Hij was heel spontaan en behulpzaam. Een optimist." Zijn 32-jarige vader werkte als makelaar op de 105de verdieping van een van de torens. Hannaford werd vier maanden na zijn dood geboren.

"Mijn moeder zegt vaak dat mijn vader en ik op elkaar lijken. Er staat een foto van mijn vader in de kelder en iedereen denkt dat ik dat ben. Dat geeft me een goed gevoel. Het was een heel knappe man. Hopelijk zie ik er later ook zo uit."

Hannaford hoopt dat hij zijn vader trots maakt. "Als je tegen jezelf kunt zeggen: dit is hoe mijn vader het gedaan zou hebben, dan kan je trots zijn."

"Ik weet nog dat hij ons in zijn tas stopte en net deed alsof hij ons stiekem mee naar zijn werk nam", vertelt Elizabeth Miller. Haar vader was een brandweerman. Ze was 6 jaar oud toen hij overleed op 11 september 2001. "Ik herinner me hem als een spontane man. Vriendelijk, behulpzaam. Ik weet nog dat hij mijn moeder altijd kietelde in de keuken."

Millers leven is gevormd door de aanslagen. Ze doet onderzoek naar de radicalisering van Osama bin Laden, de leider van de terreurgroep die de aanslag pleegde. "Het verlies van mijn vader zorgde voor een drang om terroristische aanslagen te begrijpen. (...) Ik denk dat het heel belangrijk is verder te kijken dan de angst en misvattingen en te leren van aanslagen. Ik scheer bijvoorbeeld nooit alle moslims over één kam."

"In 2011 begroeven we zijn spullen. Mijn moeder was altijd blijven wachten of er nog meer spullen van hem gevonden werden. Tien jaar na de aanslagen accepteerde ze eindelijk dat dat niet meer ging gebeuren", vertelt de 16-jarige Sal Pepe. Zijn vader werkte op de 97ste verdieping van een van de torens.

Het gezin kocht een krat en vulde deze met een video, foto's, brieven en andere dingen die Pepe's vader leuk vond, zoals een fles parfum en kleding. Het krat werd in de grond gestopt. "Ik weet dat het heel moeilijk was voor mijn moeder. We hadden witte ballonnen meegenomen en een pastoor zei dat we er berichten op moesten schrijven. Toen mochten we ze van hem loslaten. Mijn moeder wilde dat eerst niet. Ik hielp haar het te accepteren en zei dat hij altijd bij ons zou zijn."

Pepe heeft niet veel herinneringen aan zijn vader, dus maakte zijn familie een boek met verhalen over hem.

De vader van de 31-jarige Erin Siegel was een beveiliger die veel mensen redde tijdens de aanslag. Hij overleed toen de torens instortten. Siegel had hem voor het laatst gezien tijdens een ruzie. "Ik heb me heel lang schuldig gevoeld. Ik zou er alles voor over hebben om geen ruzie met hem te hebben gehad op dat moment. Na jaren van schuldgevoel besloot ik me erbij neer te leggen."

Siegel ging tegen haar vader praten. "Ik zei tegen hem dat het me speet. Dat we allebei fout waren geweest. Ik ging luisteren naar zijn lievelingsmuziek. Ik lachte om grapjes die hij me in het verleden had verteld. Ik hield hem bij me."