Stilte, applaus, de Marseillaise, spugen en woede in Nice
De herdenking op de Promenade des Anglais is er een met uiteenlopende emoties. Langzaam stroomt het vol voor het Monument du Centenaire. Met voornamelijk inwoners van Nice, journalisten en toeristen. En dat alles wordt in goede banen geleid door een groot aantal zwaarbewapende politie en militairen.
Jean-Luc komt met een vlag de promenade oplopen. “Ik kom mijn respect betuigen aan de slachtoffers van een gestoorde chauffeur. Deze vlag houd ik straks tegen mijn hart tijdens de stilte en dan denk ik aan de mensen die zijn overleden."
Maar het is een beetje onduidelijk wanneer die minuut wordt ingezet. Dus valt om de haverklap het hele publiek doodstil, om vervolgens te klappen, weer stil te zijn, weer te klappen en op een gegeven moment boos te worden. “Vertrek”, schreeuwt een man uit het publiek als premier Valls verschijnt.
En dan wordt de Marseillaise ingezet. Een canon van duizenden stemmen klinkt over de boulevard. De eerste zin nog ingetogen, daarna uit volle borst.
“Dit is voor ons echt samenkomen”, legt Magali uit. “Met de Marseillaise laten wij zien dat we trots zijn dat we Frans zijn, trots dat we uit Nice komen en trots zijn op onze manier van leven en niet bang zijn.” Ze veegt een traan weg onder haar zonnebril.
Voor Magali is het erg belangrijk dat er vandaag bij de slachtoffers wordt stilgestaan. "Je denkt dat zoiets nooit in jouw eigen stad gebeurt. En dan raakt het ons toch. Onze kennissen zijn omgekomen. Ik sta hier dus vooral omdat ik persoonlijk ben geraakt, maar eigenlijk is de hele wereld geraakt."
Veel bezoekers hebben bloemen bij zich of kaarsjes. Aan het begin van de boulevard is een groot bloemenmonument en op de plekken waar de lichamen lagen zijn kleine eilandjes met briefjes, bloemen en knuffels ontstaan.
Een moeder stuurt haar dochtertje met een roos in de richting van een kring mensen die om een van de monumentjes staan gebogen. Maar als ze bij de kring aankomen, liggen er geen bloemen, maar stenen en afval.
“Pour le terrorist, le monstre”, schreeuwt een man in het voorbijgaan en hij gooit z’n lege colaflesje op de hoop. Precies op deze plek kwam op quatorze juillet de witte vrachtwagen tot stilstand nadat de politie de dader doodschoot.
Anderen spugen op de stapel. Naast verdriet is er weer ruimte voor woede op de Promenade des Anglais.
