Oost-Europeanen op camping: amper werk en vervallen campers
Wie de slagbomen van camping Fort Oranje in Rijsbergen passeert, waant zich, anders dan de naam doet vermoeden, in Oost Europa. De gelukkigen die vandaag gewerkt hebben, keren rond 18.00 uur terug op de camping waar de Nederlandse vakantiegast in de minderheid lijkt. Ze worden afgezet door auto's van uitzendbureaus met uiteenlopende namen.
Uit onderzoek blijkt dat Poolse arbeidsmigranten nog steeds worden uitgebuit door malafide uitzendbureaus. In eigen land is geen werk en dus kiezen velen voor West-Europa in de hoop te kunnen werken. Ook Anna. Ze woont al een tijd op de Nederlandse camping. Ze werkt om haar kinderen te onderhouden die ze achterliet in eigen land.
Fors lager loon
"Als je geluk hebt word je 's avonds gebeld dat je de volgende dag kunt werken", vertelt ze. De Oost-Europeanen verdienen vaak veel minder dan hun Nederlandse collega's. "Soms is het verschil drie of vier euro, zegt Anna. Maar het kan ook oplopen tot zeven euro per uur.
Als je maar één of twee dagen per week werkt kun je alleen je verblijf en je verzekering betalen. Er zijn goede en slechte bureaus. De slechte bureaus houden veel geld in voor de huisvesting en het vervoer van en naar het werk. Soms ben je aan het eind het uitzendbureau meer schuldig dan je verdiend hebt.
NOS
NOS
Tweehonderd meter verderop staat een twintigtal campers. In elk onderkomen verblijven meerdere mensen. De meesten zitten vaak zonder werk, zeggen ze.
Het is lastig om voldoende geld bij elkaar te sprokkelen om in hun onderhoud te voorzien. Zeshonderd euro, schrijft een van hen met zijn vinger in het stof. Zoveel betaalt de groep elke maand voor de vervallen camper met kapotte ramen. Daarbij komen de kosten van een ziektekostenverzekering. Vaak blijft daarna geen geld meer over.
Gesloten inrichting
We spreken twee jonge Polen in Hoeve. Ze zijn een paar dagen geleden aangekomen. Samen met tientallen landgenoten verblijven ze in een hotel met een elektronisch hek erom. Door een poort en bewakingscamera's lijkt het verblijf op een gesloten inrichting.
De meeste mensen zijn bang om te praten. Bang om hun werk of verblijfplaats te verliezen. Enkele jonge jongens zijn een paar dagen geleden aangekomen. Ze zouden aan de slag kunnen als uitbener in de vleesindustrie. Voor een redelijk salaris met betaalbaar onderkomen. De werkelijkheid blijkt anders.
Ze moeten containers laden en lossen. Met de eerste drie dagen die ze werken in de week moeten ze hun hotelkamer betalen. Ze voelen zich niet veilig en besluiten te vertrekken. Met geleend geld, van hun moeders in Polen.
