Oerol
NOS Nieuws

Geharde Oerol-ganger laat zich meeslepen in hol kabaal

  • Jeroen Wielaert

    Verslaggever

  • Jeroen Wielaert

    Verslaggever

De Arjensdune boven Hee blijkt als kaalgekapt terrein in het westen van Terschelling een ideale Oerol-locatie voor allerlei vormen van kunst. De Fransman Pierre Sauvageot drapeerde er in 2011 een uitgestrekt netwerk van instrumenten overheen: violen, trommels en zingende draden die de ruige grond veranderden in een kakofonisch landschap, de Harmonic Fields.

Dit jaar zijn er twee heel uiteenlopende voorstellingen te zien, bij wijze van optimaal cultureel duinengebruik in grote harmonie. Zo is het op heel Terschelling tijdens Oerol 2016: met veel Sense of Place is er buiten en binnen veel te genieten op de 35ste editie.

De in Spanje woonachtige Israëli Sharon Fridman maakt als choreograaf ruim gebruik van de Arjensdune. Voor de voorstelling NIDO/Rizoma 2016 zijn boomstammen trapsgewijs tegen de hellingen neergelegd en hoge houtstapels gebouwd. Overal klinken chimes, het spel van zilveren buizen.

Installatie in het wad van Marc van Vliet

Verspreid over het terrein is het een samenspel van vijftig dansers, de natuur, het weer. Het draait allemaal om de plaats van de mens in het grote geheel. Fridman wil de opkomende zon een rol laten spelen. Daarom begint het stuk al om vijf uur ’s morgens.

Met die vroege zon kregen niet alle bezoekers de eerste dagen een goed ochtendhumeur. Het grijze weer dat daarop volgde maakte het niet vrolijker, maar ook uitdagender – typisch Oerol.

Iets dieper en hoger in de Arjensdune heeft het collectief Ragazze Quartet/Kapok/Slagwerk Den Haag/Blauwe Uur juist gekozen voor de zonsondergang. In het stuk Planetary Sunrise ontrolt zich een avondlijk lichtspektakel met een unieke mengeling aan klassiek strijkwerk, jazz en drums. Een aparte klanktrip waarin het landschap stil meespeelt.

André Manuel en Geert Hautekiet spelen XIX

Niet ver van Arjensdune ligt een crossterrein in het bos waar op Oerol steeds weer nieuwe locatievoorstellingen worden gemaakt. Toneelgroep Oostpool/Frascatie Producties voert er een moderne versie van de Ilias van Homerus op. Vergeet Troje. Jan Hulst en Kasper Tarenskeen laten hun Achilles, Ajax en Odysseus strijden in Star-Wars-achtige uniformen, tegen een decor dat meer doet denken aan een Nederlandse compound in Afghanistan.

Heel Homerisch gaat het over hoe ver jonge mannen kunnen gaan in hun ambities. Ze zijn wel uitgehongerd, dus vragen ze zich tussen de explosies door af waar ze een pizza kunnen bestellen.

Om keiharde dance gaat het in Mechanical Ecstasy van Club Guy & Roni/Slagwerk Den Haag. Ze spelen het in de Braskoer, de oude dancing in West-Terschelling. Hier laten ze de gouden dagen herleven van de Amsterdamse RoXY, de opkomst van de ruige rave-parties in late jaren-tachtig-nachten. Elf dansers, een actrice en drie slagwerkers zuigen het publiek mee in een pompende roes, met alles van knipperbollenlicht en gekleurde pruiken. Het gaat ook over hoe massa’s kunnen worden meegesleept in hol kabaal.

Colleges op Oerol waar ook vrouwen kennelijk een stijve kunnen krijgen

Sexiety is minder opwindend dan de visitekaartjes van Gehring&Ketelaars/Gian van Grunsven suggereren met ondeugende beha’s. De gymzaal in Midsland is als speellocatie volslagen seksloos. De drie dames en hun muzikant reflecteren veel over seks, maar blijven kuis in de kleren – echt gedurfd is het niet. Heel opgewekt is het wel, het spel van Anne Gehring en Vera Ketelaars.

Puntig, informatief en geestig zijn de colleges tussendoor van journaliste Gian van Grunsven. Het levert meer kennis op over de stijve die ook vrouwen kennelijk kunnen krijgen, in een studentikoze variant op Woody Allens Everything You Wanted To Know About Sex But Were Afraid To Ask. Het publiek mag meedoen met onderbuik-oefeningen en ook briefjes voor verlangens invullen. Die blijken uiteen te lopen tot seks in de openlucht en alcoholrijke orgies. Typisch Oerol is dat het net te lang duurt.

Met XIX keren Vlaming Geert Hautekiet en Twent André Manuel weer terug in het veld achter Hessels Café de Groene Weide, midden in Hoorn. Op Oerol 2012 voerden ze er een lang lied op, een hilarische roadtrip voor twee zangers en een Opel Kadett. Deze keer is het rauwer, minder geestig, een hard sprookje over het aftasten en overschrijden van grenzen. Een klein uur vol schurende tekst en muziek.

Oostpol speelt de Ilias

Het is maar een greep uit het veel grotere aanbod aan theater. In de Kom in Hoorn kunnen Arjan Ederveen en Jack Wouterse als topduo een Oerolhit worden met de voorstelling Walden van het Ro Theater. Ze spelen twee kabouters die al schoffelend zoeken naar de zin van het bestaan.

Er is ook weer veel gratis straattheater te zien en beeldende kunst op het land en in zee, onder andere van Bruno Doedens’ SLeM op het strand boven Midsland en Marc van Vliet met zijn zonnespiegels, steiger en houtwaaier in het Wad bij Oosterend.

Sense of Place is andermaal het overkoepelende thema van Oerol-oprichter Joop Mulder, ter benadrukking van het gevoel voor speciale plekken, niet alleen op Terschelling, maar aan de hele noordelijke kust.

Oerol zelf blijft het festival van alle elementen: de plekken, de paden, de zee, de hemel, de zon, de wind, de regen. Het is sneu dat er buienfronten blijven hangen, maar daar zijn de geharde Oerol-gangers aan gewend. Elke opklaring wordt beleefd als een geweldige gratis voorstelling.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl