Topinkomens verder aan banden, luchtverkeersleiders uitgezonderd
Het kabinet wil haast maken met de regeling dat werknemers in de publieke en semi-publieke sector niet meer mogen verdienen dan een minister. Dat komt neer op een topsalaris van 179.000 euro. Minister Plasterk zegt in een ontwerpwetsvoorstel dat het maximum niet alleen geldt voor bestuurders, maar voor iedereen. Hij wil voorkomen dat topfunctionarissen buiten de regeling vallen, doordat ze officieel alleen manager of adviseur zijn.
Voor luchtverkeersleiders wordt een uitzondering gemaakt. Hun arbeidsmarktpositie komt internationaal tot stand. Eerder was al bekend dat ook medisch specialisten buiten de regeling vallen. Dat is afgesproken in het zorgakkoord.
Het kabinet houdt een achterdeurtje open voor bijzondere gevallen en zegt dat uitzonderingen mogelijk blijven.
VVD voorlopig tegen
De VVD vindt dat de minister te hard van stapel loopt. De partij zegt dat eerst een aantal knelpunten moet worden opgelost voordat de regeling wordt uitgebreid. Zo zouden topbestuurders nu vaak op hun plek blijven zitten omdat voor hen voor een periode van vier jaar een overgangsregeling geldt. De VVD vindt dat Plasterk daar eerst een oplossing voor moet vinden voordat sprake kan zijn van steun voor een uitgebreide regeling.
Maatschappelijk aanvaardbaar
Over torenhoge inkomens bij publieke organisaties als zorginstellingen, omroepen en woningcorporaties wordt al jarenlang gediscussieerd. Volgens Binnenlandse Zaken moeten organisaties die met premie- of belastinggeld worden gefinancierd maatschappelijk aanvaardbare salarissen betalen. Dat vergroot het vertrouwen en het maatschappelijk draagvlak, zegt het ministerie.
In het eerste kabinet-Rutte werd het initiatief genomen om het maximumsalaris voor topbestuurders en topmanagers te bepalen op 230.000 euro, oftewel 130 procent van de balkenendenorm. Het wetsvoorstel werd van kracht in het tweede kabinet-Rutte. Daarna is het maximum gesteld op een ministerssalaris van 179.000. Nu met de maatregel zou het maximum niet alleen moeten gaan gelden voor bestuurders en managers maar voor iedereen binnen de (semi)publieke sector.