Zonderland: tegenslagen houden je scherp
Het jaar 2015 was bepaald niet het jaar van Epke Zonderland. De rekstokspecialist viel bij de EK op zijn snufferd en ook bij de WK bleef de finale buiten bereik. Daarnaast werd hij achtervolgd door fysieke ongemakken, variërend van een gekneusde duim en een hersenschudding tot een chronische bijholteontsteking.
Een regelrecht rampjaar dus. "Ja, zo kun je het wel noemen. Het was dramatisch. Het is niet leuk als je een heel seizoen niet kunt doen wat je eigenlijk zou willen. Verre van dat zelfs. Tegenslagen houden je scherp, maar ik ben er nu wel een beetje klaar mee, hoor. Maar dit jaar kan alles goedmaken. En daar hoop ik natuurlijk op."
'Een onzekere periode'
Zonderland verwijst onmiskenbaar naar Rio de Janeiro. Daar ligt het grote doel: prolongatie van zijn olympische titel op de rekstok. Maar zover is het nog lang niet, alleen al omdat de Fries, die een half jaar geleden zijn laatste wedstrijd turnde, door alle perikelen met de voorhoofdholtes nog steeds niet optimaal kan trainen. Alle reden om zich zorgen te maken, zou je denken.
"Ja, tuurlijk. Het duurt al zo lang... Voor hetzelfde geld duurt het nog een paar maanden en dan is het klaar. Ik moet ook niet de pech hebben dat het door ziekte of iets anders weer terugkomt. In die zin zit ik wel in een onzekere periode. Aan de andere kant: ik heb in januari gemerkt hoe snel ik weer op niveau kan komen. En ik zit nu ook weer op die weg."
Baaldag
Voldoende om weer aan te haken bij de wereldtop is het echter nog niet. En dat leidt behalve tot zorgen zo nu en dan ook tot twijfel, bekent de 29-jarige turner. "Dat ik zo snel kan terugkomen, geeft vertrouwen. Maar het is ook wel fijn als je uiteindelijk een keer echt komt waar je wilt zijn, als je de bevestiging krijgt. En dat is al een jaar lang niet gebeurd. Hoe langer je wacht, hoe meer twijfel er komt."
Ook krijgt de motivatie af en toe een knauw. "Als je weken je best doet om fit te worden en er gebeurt niks... Dat is heel lastig. Dan zit er af en toe wel een baaldag tussen. Dan denk je: wanneer kom ik hier nu eens vanaf? Maar de afgelopen weken gaat het elke dag net iets beter. En dan is het niet zo moeilijk om weer gemotiveerd te raken. En er ook weer lol in te krijgen, want dat is wel heel belangrijk. Er valt weinig lol te halen uit én niet trainen én niet fit worden. Dat is gewoon niks aan."
Klankbord
Hulp 'van buitenaf' heeft hij tot dusver nog niet ingeroepen, hoewel hij daar het nut wel van inziet. "Ik heb af en toe wel een gesprek met een mental coach. Dat doe ik al jaren. Maar nu is dat er nog niet van gekomen. Ik kan goed terecht bij mijn omgeving en vooral mijn vriendin. Zij is mijn grootste klankbord, denk ik. Bij haar kan ik mijn ei kwijt."
"En als ik het gevoel heb dat ik toch een extern iemand nodig heb, kan ik altijd een belletje plegen en dan zit ik in no-time aan tafel. Dat is wel een lekker gevoel. De basis ligt er al: hij weet wat voor type ik ben en ik weet hoe hij is. Dus we kunnen meteen ter zake komen. Maar als ik op de goede weg ben, zit ik ook meteen weer goed in mijn vel."
Dat dat nu het geval is, mag hij allereerst dit weekeinde laten zien tijdens een landenwedstrijd tegen Frankrijk. En vervolgens bij het olympisch kwalificatietoernooi van half april als acht landenploegen gaan strijden om vier tickets. En dan? "Rio toch? Ja, daar ga ik wel van uit."
