Cameron: geen garanties over duizenden banen Tata Steel
De Britse premier Cameron kan niet garanderen dat de duizenden banen bij Tata Steel in Groot-Brittannië gered zullen worden. Dat zei hij voorafgaand aan een spoedoverleg met zijn regering, waarvoor hij was teruggevlogen vanaf Lanzarote, waar hij met zijn gezin op vakantie was.
In Groot-Brittannië is veel ophef ontstaan na de aankondiging van het Indiase megaconcern om de Britse staalfabrieken in de verkoop te zetten. Tata Steel UK maakt momenteel 1,3 miljoen euro verlies per dag, waardoor de top van het bedrijf in Mumbai geen andere uitweg zag. Of er zich echter in de komende weken een koper aandient is zeer de vraag.
De druk op de regering om snel maatregelen te nemen werd zo hoog, dat Cameron zich gisteravond weer op 10 Downing Street meldde. De minister van Economische Zaken Javid onderbrak zijn werkbezoek aan Australië om ook zo snel mogelijk terug te keren.
Deze regio is al één van de armste in het land. Mocht deze fabriek sluiten, dan is dat verschrikkelijk voor ons. Dan verandert Port Talbot in een spookstad.
Met name het staalstadje Port Talbot in het zuiden van Wales zal keihard geraakt worden als de grote staalfabriek zal moeten sluiten. Niet alleen de banen van de 5.500 medewerkers staan op de tocht, ook die van de vele toeleveranciers, waar zo’n 25.000 banen afhankelijk zijn van Tata Steel.
"Deze regio is al één van de armste in het land. Mocht deze fabriek sluiten, dan is dat verschrikkelijk voor ons. Dan verandert Port Talbot in een spookstad", zegt Barry Evans, een van de staalarbeiders.
"Toen ik begon met werken bij Tata Steel, ruim 25 jaar geleden, zeiden mijn collega's tegen me: dit is een baan voor het leven. En nu is het één groot zooitje. Het is een ramp", zegt Stuart Jones, een andere Tata Steel-arbeider, tegen Sky News. Al realiseert Jones zich dat zijn fabriek de afgelopen acht jaar al geen winst heeft gemaakt.
Historisch laag
Eén van de belangrijkste oorzaken is de historisch lage staalprijs. China, verreweg de grootste staalproducent ter wereld, produceert veel meer dan nodig. Een groot deel van het staaloverschot dumpen de Chinezen vervolgens op de Europese markt. Daarmee is de prijs in enkele jaren tijd meer dan gehalveerd.
China produceert jaarlijks 790 miljoen ton staal, terwijl de Britten slechts 12 miljoen ton produceren. Daarmee kwam in China in de afgelopen twee jaar net zoveel staal tot stand als in Groot-Brittannië in de afgelopen 150 jaar.
Hoewel de staalproductie slechts één procent van de totale Britse industrie beslaat, is het wel van strategisch belang. Ook Britse wapenfabrikanten en straaljagerproducenten maken gebruik van staal. De Britse defensie verhoogt daarom de druk op de regering de staalindustrie niet ten onder te laten gaan.
"Er is geen enkele andere militaire grootmacht in de wereld die niet kan bouwen op zijn eigen staalfabrieken. Het zou een grote fout zijn dit hier te laten gebeuren", zei Hogerhuislid en voormalig admiraal Lord West.
Onbespreekbaar
De door veel staalarbeiders gewenste oplossing, nationaliseren, is echter voor premier Cameron onbespreekbaar. Zijn conservatieve regering ziet dat niet als een langetermijnoplossing.
Wel wordt gesproken over het verstrekken van leningen aan potentiële kopers en het invoeren van een soort verplichting voor grote Britse infrastructuurprojecten om Brits staal te gebruiken. "We zullen alles doen wat we kunnen om al die duizenden banen te redden", zei Cameron.