'Scoren in De Kuip heeft puur te maken met kwaliteit'

Nu Feyenoord uit de laatste vier duels tien punten heeft behaald, lijkt Feyenoord weer in rustiger vaarwater te zijn gekomen. De rol van Michiel Kramer, de spits die overkwam van ADO Den Haag, is daarin opvallend.

Harry van der Laan (52) ging hem daarin voor: na een goed seizoen in de eredivisie bij FC Den Haag mocht hij het in 1990 proberen bij zijn droomclub Feyenoord. "Ik was niet eens een spits. Ik speelde als aanvallende middenvelder met een spits voor me", aldus Van der Laan.

"Ik was verschrikkelijk slecht in duels, eigenlijk veel te lui. Maar ik had wel een kwaliteit: rustig blijven voor de goal. Wat dat betreft zijn er wel wat overeenkomsten met Michiel Kramer."

Hoe beoordeel jij de prestaties van Kramer dit seizoen?

"Niet subliem, maar ook niet onaardig. Zijn doelpuntengemiddelde is niet eens zo slecht: hij staat nu op elf en zal normaal gesproken uitkomen ergens tussen de vijftien en twintig doelpunten. Maar bij Feyenoord willen ze meer."

"Als Kramer niet scoort, dan heb je niets aan hem. Hij is geen aanspeelpunt, laat anderen niet beter voetballen. Een spits die niets doet, is onmogelijk in De Kuip. Trouwens, dat wordt bij geen enkele club geaccepteerd."

De laatste weken valt Kramer juist op door zijn werklust.

"Je merkt aan alles dat hij het niet leuk vindt om sprintjes te trekken. De laatste weken doet hij dat wel, voor de trainer en de publieke opinie. Hij speelt tegen zijn natuur in en dat heeft consequenties: je gaat toch te veel denken, je bent minder scherp voor de goal."

"Maar als hij nog een stap wil maken, dan zal hij zich toch vaker aanspeelbaar moeten maken. Een goaltjesdief zijn, is niet meer genoeg."

Twee opvallende statistieken: tegen Vitesse maakte Michiel Kramer pas zijn tweede competitiedoelpunt tegen een tegenstander uit het linkerrijtje. En slechts twee keer scoorde hij in De Kuip. Kuipvrees?

"Nee joh. Scoren in De Kuip heeft puur te maken met kwaliteit. Natuurlijk is er druk. Feyenoord heeft fans van Roodeschool tot Middelburg, daar moet je mee leren omgaan. Maar dat geldt ook voor Ajax. Niemand lult toch over Arena-vrees?"

"Dat Kramer vaker scoort in uitwedstrijden is een teken aan de wand: hij heeft ruimte nodig om doelpunten te maken. Normaal gesproken is die ruimte er niet in thuiswedstrijden, maar dat komt nu Giovanni van Bronckhorst zijn ploeg wat meer laat inzakken en gokt op de omschakeling."

Jij werd dat jaar topscorer van Feyenoord met elf goals (eredivisie en beker). Toch keerde je na een seizoen terug naar Den Haag.

"Daar heb ik nog altijd spijt van. Ik had heel veel moeite om mijn plek te vinden in dat elftal en had totaal geen zin in de bank. Dat is lastig als je gewend bent dat het spel om jou draait."

"Ik had vier concurrenten: Jószef Kiprich, Stanislav Griga, Piet Keur en later Mark Farrington. Kramer heeft geen concurrentie. Als er volgend jaar nog een spits bij komt, dan moet hij aan de bak. Maar als je het goed doet bij Feyenoord, dan is dat echt fantastisch."

Feyenoord eindigde in 1991 als achtste, maar won wél de KNVB-beker.

"Dat succes kwam echt uit de lucht vallen. In de halve finales wonnen we uit bij PSV. In de finale in De Kuip tegen Den Bosch zat ik op de bank. Een maand eerder kreeg ik de waterpokken. Normaal is dat een kinderziekte, maar als je 27 bent, lig je vier weken met koorts op bed."

"Ik was al blij dat ik bij die finale weer bij de groep zat. En even later op het bordes van het stadhuis. Voor de Feyenoordsupporters begon die dag de zon weer te schijnen na een pikzwarte periode. Het was de eerste prijs sinds 1984."

Ook nu kan Feyenoord een moeizaam seizoen afsluiten met de beker.

"Tegenwoordig woon ik op honderd meter van de Coolsingel. Ik wil dat feest best nog een keer meemaken."