'Als je aan mijn haren trekt, dan maak ik je kapot'

Behalve reisboeken en autobiografieën - die van Mike Tyson en Badr Hari zijn zijn favorieten - prijkt ook Vijftig tinten grijs in de boekenkast. Arjan Swinkels grijnst. "Die is van mijn vriendin!"

Swinkels speelt al vier jaar niet meer voor Willem II, maar woont nog steeds in Tilburg. Zijn woonwijk wordt omringd door sport: de Ireen Wüst IJsbaan, het ijshockeystadion van de Tilburg Trappers, daarnaast het Stappegoor-zwembad en erachter een atletiekbaan en een honkbalclub.

Bovendien leeft de 31-jarige Swinkels bijna letterlijk in de schaduw van het Koning Willem II-stadion: slechts twee kilometer scheiden zijn voordeur van het voetbalhuis.

Warm huis

Hij wordt weleens aangesproken in de stad, maar de profvoetballer geniet geen sterrenstatus. Een fotootje hier, een praatje daar. Soms komen kinderen uit de wijk aan de voordeur om een handtekening vragen. "Willem II is een bijzonder warm thuis. Ik volg ze altijd, overal. Het is mijn club en dat zal zo blijven."

Swinkels kwam op zijn achtste bij de Tilburgse tricolores, doorliep er alle jeugdopleidingen en speelde 170 duels in het eerste. Zijn overstap naar het Belgische Lierse SK in 2012 was een persoonlijke keuze. "Ik ging weg omdat ik eens verandering wilde. Na achttien jaar in een vertrouwde omgeving moest ik uit die comfort zone."

Hij werd op zijn achtste gescout voor Willem II, sloeg al op de basisschool veel feestjes over om te trainen en zat uiteindelijk achttien jaar bij de club, waarvan acht jaar bij het eerste elftal. Hij groeide uit tot boegbeeld.

Maar het had niet veel gescheeld of Swinkels was allang uit beeld verdwenen. Toen hij in de B-elftallen bankzitter was, behielden zijn vrienden hem voor het voetbal. "Dat we in de jeugd een vriendenteam vormden, was mijn grootste geluk in al die jaren bij Willem II. Op het veld was het hard, daarbuiten waren we beste maatjes. Was dat niet zo hecht geweest, dan was ik met voetbal gestopt."

Een tweede breukmoment dreigde toen Swinkels in de A-jeugd speelde en zijn HBO-sportopleiding wilde afronden. Hij kreeg van Willem II een contract aangeboden, maar kon dat volgens de club niet combineren met zijn opleiding.

Swinkels speelde hoog spel: hij wees de aanbieding af. "Dat was riskant. Maar ik kreeg alsnog een aangepast jaarcontract en heb mijn opleiding afgerond. Daarna kon ik in het eerste terecht. Living on the edge. Het pakte goed uit."

Zwaar lopen

Fans, collega's en coaches prijzen hem om zijn inzet en werklust. Die straalt van hem af, weet hij. "Ik heb nogal een zware manier van lopen, je ziet eraan af dat ik hard werk", lacht Swinkels.

"Andere jongens komen nonchalanter over. Ik ben niet de mooie, technische voetballer. Maar ik doe altijd honderd procent mijn best. Sommige mensen dénken dat ze op honderd procent spelen, maar geven 95 procent. Dat is een groot verschil."

Swinkels beleefde roerige tijden met Willem II. Hij koestert de promotie naar de eredivisie in 2012 als hoogtepunt bij de tricolores. "De promotie kwam na een zwaar seizoen, waarin het twee keer uit de hand liep tussen spelers en supporters toen fans ons in Tilburg opwachtten. Uiteindelijk werden we vijfde en konden we via play-offs promoveren."

"Het was een gekkenhuis. We werden in het bijzijn van duizenden mensen gehuldigd op het centrale plein en reden in een open bus door de stad. Het viel samen met mijn afscheid. Ik heb op het mooiste moment kunnen vertrekken."

Inmiddels speelt hij na een Belgisch avontuur bij Lierse SK voor Roda JC. Afgelopen weekend werd Heracles met 5-0 van de mat geveegd. In Almelo nog wel. Swinkels beleefde het als een genot en kijkt uit naar de komende thuiswedstrijd tegen Vitesse.

'Vitesse steekt niet in de meest blakende vorm. Ze pakten één punt in twee wedstrijden, tegen Willem II en De Graafschap. Het lastige is: de ranglijst is nu vertekenend. Er is een aantal ploegen die nergens meer voor speelt. Onderin is het van levensbelang te winnen. Afgelopen weekend won iedereen onderin. Dat ga je de komende weken meer zien."

Roda is de enige Limburgse club die in de eredivisie speelt. Dat brengt dynamiek. "Alle wedstrijden zijn ver weg, dus je vertrekt vaak een dag eerder om er op tijd te zijn. We zitten de dag ervoor in hotels en hebben ’s avonds de tijd om een kaartje te leggen. Dat geeft een bijzondere sfeer."

Lichtelijk autistisch

Om bij het Parkstad Stadion in Kerkrade te komen is Swinkels dagelijks anderhalf uur onderweg. Te laat is hij nooit. "Ik ben een freak qua tijd. Als ik om 09.15 uur op de club moet zijn, eis ik van mezelf dat ik er om 08.45 uur ben. Daar reken ik nog een half uur file bij. Ik vertrek voor zevenen, dan heb ruim twee uur en een kwartier om er te komen."

Die controledrang had hij al bij Willem II. Hij was steevast de eerste op de club ’s ochtends. "Ik vertrok op een moment waarvan ik wist: stel dat mijn auto hier op de uitrit stilvalt, dan kan ik te voet alsnog op tijd komen.” Lachend: "Dat was vrij ziek. Qua tijd ben ik lichtelijk autistisch."

Tijdens de ritten naar Roda komt een scala aan muziek voorbij. Veel radio, soms carnaval, soms Phil Collins, maar ook hardstyle. Bij songs luistert hij niet naar melodie, maar naar tekst. "Lyrics, daar gaat het om. Als ik naar rap luister, zet ik het na tien of acht keer motherfucker en bitches hier en neuken daar af. Heb ik niet veel mee."

Hij lacht. "De liefdesliedjes die ik luister, zijn ook zoetsappige bullshit, maar dat vind ik fijner dan rap."

Swinkels wordt gekenmerkt door zijn karakteristieke krullenkop. Daarin schuilen geen geheime L’Oreal-recepten; hij verzorgt zijn haarbos niet. Zijn vriendin alarmeert hem als het tijd is een afspraak bij de kapper te maken. "Pas als het echt te lang wordt en er klitten in gaan zitten, vind ik het weer tijd om te gaan."

Knipbeurt

Zin in een knipbeurt heeft hij nooit. “Als mijn vriendin een keer gaat, vraag ik haar te bellen of ik mee kan. Dan gaan we met zijn tweeën op pad. Ik ga gemiddeld eens in de acht maanden naar de kapper. Dan gaat er een halve meter af."

Hij krijgt opmerkingen over zijn haar. Meestal positief, al kreeg hij in de Groningse Euroborg schapengeluiden naar zijn hoofd. Afgelopen weekend tegen Heracles was het weer raak. Heracles-spits Wout Weghorst trok hem tot drie keer toe aan zijn haren naar beneden.

"Hij rukte serieus hard. In wedstrijden mag je me knijpen, aan me trekken, op mijn tenen staan, maar als je als een wijf aan mijn haren gaat trekken, dan maak ik je kapot. Dat maakte ik duidelijk. De tweede helft heeft hij het niet meer gedaan."

Vitesse is gewaarschuwd.