Ter Mors heeft alle twijfels verdreven met zeldzaam kunststukje

Jorien ter Mors reageerde kort na het behalen van haar wereldtitels op de 1.000 en 1.500 meter opvallend nuchter, maar na verloop van tijd leek ook tot haarzelf door te dringen welk zeldzaam kunststukje ze in Kolomna had opgevoerd. "Ik besef wel dat twee wereldtitels heel bijzonder zijn."

"Ik had dit niet verwacht toen ik dit seizoen inging. Het valt gewoon allemaal goed op z'n plek", aldus Ter Mors. Daarmee verwees ze naar het voor haar teleurstellend verlopen vorige seizoen, dat ze vanwege overtraindheid en oververmoeidheid grotendeels aan zich voorbij had moeten laten gaan.

'Ik stond op nul'

Heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees richtte Ter Mors haar vizier op het seizoen 2015/2016. "Ik heb wel getwijfeld. Toen ik in april weer begon dacht ik echt dat het niet meer goed ging komen. Ik stond op nul. Het was heel zwaar, het gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik had wel vertrouwen dat het goed ging komen, maar de twijfels waren er ook. Kan ik nog wel mijn oude niveau halen?"

In Kolomna volgde een ondubbelzinnig antwoord. Met zeldzaam machtsvertoon hield Ter Mors op de middenafstanden de internationale concurrentie onder de duim. Die suprematie is des te opmerkelijker voor wie bedenkt dat Ter Mors, wiens grote liefde het shorttrack is, zich slechts sporadisch laat zien op de langebaan.

Drie keer meedoen, drie keer winnen

Wat heet. Pas drie keer meldde Ter Mors zich op internationaal niveau aan de start van de 1.500 meter en evenzovaak stapte ze als winnares van het ijs. Het leverde haar een wereldtitel (Kolomna), een olympische titel (Sotsji) en een wereldbekerzege (Berlijn) op.

Haar score op de 1.000 meter doet daar nauwelijks voor onder. Ook op de kilometer kwam ze in internationaal verband drie maal in actie. Twee keer was ze de beste: afgelopen weekend in Kolomna en twee weken geleden bij de wereldbeker in Stavanger. Bij haar debuut op de 1.000 meter, november jongstleden in Calgary, had ze op 0,15 seconden van winnares Heather Richardson genoegen moeten nemen met de vierde plaats.

Agenda zorgvuldig invullen

Na het dramatisch verlopen vorige seizoen besloot Ter Mors deze winter grondige keuzes te maken. Ze bleef weliswaar shorttrack combineren met langebaanschaatsen, maar haar agenda werd zorgvuldig ingevuld. Geen gekke dingen. "Ik heb goed naar mijn lichaam geluisterd. Het betaalt zich dubbel en dwars uit", concludeert Ter Mors.

Maar waar eindigt dit succes? Moet Ter Mors het shorttrack niet gewoon links laten liggen? Alle aandacht richten op de langebaan? "Nee", luidt haar antwoord. Ze blijft beide disciplines combineren tot en met de Olympische Spelen in 2018. "Ik wil zo graag een keer 's werelds beste zijn. Als dat is gelukt, kan ik het shorttrack met een goed gevoel verlaten."

Karin Kania-Enke

Op de langebaan zou Ter Mors in de voetsporen kunnen treden van Karin Kania-Enke, de Oost-Duitse schaatsster die in haar carrière zowel wereldkampioene sprint als wereldkampioene allround wist te worden.

Ter Mors werd in 2013 al eens Nederlands kampioene allround. Het was haar eerste en laatste allroundtoernooi. Ze won drie van de vier afstanden: de 1.500, 3.000 en 5.000 meter. Op de 500 meter werd ze tweede. Wie in Nederland allroundkampioen kan worden, kan dat zeker ook op mondiaal niveau.

Maar het allrounden is voorlopig niet iets waar Ter Mors op zit te wachten. Dat heeft alles te maken met de 5.000 meter. Een afstand die ze wel kan rijden, maar niet heel interessant vindt. "Ik vind de 5.000 meter saai. Ik ga me vervelen onderweg en ga overal over nadenken."

Dus wordt het vizier gericht op het sprinten, een discipline die Ter Mors echt leuk vindt. Eind deze maand debuteert ze op een sprinttoernooi. Bij de WK sprint is ze een van de favorieten gezien haar sterke 1.000 meter en haar stabiele 500 meter.

* Deze tijd reed Jorien ter Mors in de B-groep, maar ze was sneller dan Ireen Wüst die met 1.55,33 won in de A-groep.