Serieverkrachter maximaal veroordeeld, maar toch nog veel vraagtekens
Twee chefs van de Utrechtse politie die jarenlang op zoek waren naar serieverkrachter Gerard T. vinden het spijtig dat hij geen tbs heeft gekregen. De serieverkrachter wilde niet meewerken aan het onderzoek. Nog steeds is daarom niet duidelijk waarom de serieverkrachter tot zijn daden kwam.
De 52-jarige Nieuwegeiner is vandaag veroordeeld tot zestien jaar celstraf. Het is nog onbekend of T. in beroep gaat tegen de straf.
"Achteraf hoorde ik van de slachtoffers dat ze nog steeds met de waarom-vraag zitten", zegt Wim Perlot. Hij was leider van het coldcaseteam en bemoeide zich twintig jaar lang met de zaak. "Ook is onduidelijk waarom hij na zes jaar in 2001 weer toesloeg."
Pijn
Er is tijdens het onderzoek met familie en vrienden van T. gesproken. Tevergeefs, zegt Perlot. "Daar zijn we geen stap verder mee gekomen. We tasten volledig in het duister over wat zijn beweegredenen waren."
Lex Mellink gaf leiding aan het rechercheteam dat in de jaren 90 onderzoek deed naar de serieverkrachter. Hij vindt dat in zaken zoals deze de verdachten gedwongen onderzocht moeten worden.
"Je merkt dat het pijn doet bij de officier van justitie en de rechter dat er geen tbs kon worden opgelegd. Een juridische mogelijkheid om dit soort verdachten gedwongen een tbs-onderzoek te laten ondergaan, zou een goede zaak zijn. Nu komt hij straks weer vrij."
Maar naast de teleurstelling, overheerst vooral tevredenheid over de hoogte van de straf. Alles wat naar voren is gebracht door de verdediging is van tafel geveegd, zegt Perlot. "Een zeer gerechtvaardigde uitspraak."
Mellink, die de politie inmiddels heeft verlaten, complimenteert zijn oud-collega's en justitie met het verloop van de zaak. "De hoogst denkbare straf is geëist en gegeven. En, heel belangrijk, er is een ongelooflijk precieze toelichting op vonnis gegeven."
Een van de slachtoffers heeft recht op een schadevergoeding van 35.000 euro. Daar werd door de rechter bij gezegd dat de staat ervoor zou zorgen dat zij het bedrag uiteindelijk zal ontvangen, in plaats van dat ze er zelf achteraan moet. Een belangrijk gebaar, stelt Mellink. "Dat is voor de slachtoffers heel waardevol."
Mellink had zichzelf voorafgaand aan de zittingen voorgenomen om Gerard T. in de ogen te kijken. Het enige dat hij te zien kreeg, was diens nek. "Hij meed ieder contact. Met iedereen."
T. was vandaag meer aangedaan dan de keren ervoor, stelt Mellink. "Je zag een fysiek ongemak. Een zekere nervositeit."
De oud-politiechef heeft altijd de stille hoop gehad dat T. gepakt zou worden. "De avonden dat ik naar huis reed, nam ik niet de kortste route. Ik volgde de route waar hij actief was. Als ik hem dan zag, kon ik hem de sloot inrijden, dacht ik. Het is de emotie die je als professional met je meedraagt, maar waar je niet naar handelt. Heel prettig dat na zo'n jarenlange frustratie het recht heeft gezegevierd."