Nieuwe Dekker-generatie: wereldkampioen Jens
Met 14 overwinningen in 16 crossen dit seizoen was Jens Dekker bijna aan zijn stand verplicht om wereldkampioen te worden. Als een van de eersten draaide de 17-jarige Nederlander van het asfalt het veld in, nam de kop en reed naar goud. “Ik had niet eens een superdag. Óf het was omdat ik zo hard moest rijden natuurlijk.”
Pas twee jaar geleden besloot toenmalig wegrenner Jens om definitief het veld in te gaan. “Ik reed op de weg en was van plan een mooi seizoen te draaien. Toen kreeg ik te maken met valpartijen en ziekte, het viel heel erg tegen. Toen heb ik besloten: ik gooi alles op het veldrijden, ik koop een niet te dure fiets en een paar wielen en ik ga het gewoon proberen", veretelt Jens. "De eerste wedstrijden ging het wel aardig en toen begon ik opeens te winnen.”
Dekker-familie
De fietsgenen heeft Jens van geen vreemde. Zijn vader Dick is profwielrenner geweest bij TVM en heeft onder andere de Ronde van Drenthe gewonnen. Een stuk bekender is oom Erik, winnaar van vier etappes in de Ronde van Frankrijk, de Amstel Gold Race en nog heel veel meer.
“Ik heb hem zien beginnen met fietsen en toen was hij absoluut niet de beste”, herinnert Erik. “De laatste jaren heeft hij een serieuze fysieke stap gemaakt.” Op het wereldkampioenschap vorig jaar werd Jens nog teleurstellend 26ste, nu is hij wereldkampioen en doet elke cross mee om de prijzen.
De kracht van de jonge wereldkampioen zit vooral tussen zijn oren, denkt Erik. “Hij is vooral zelfkritisch. Hij werd Europees kampioen en de dag erna had hij het erover dat zijn techniek nog niet goed genoeg was. Er zijn niet veel topsporters die Europees kampioen worden en vervolgens de vinger op de zere plek leggen.”
“Hij laat zich niet uit het veld slaan door tegenslag. Een voorbeeld is dat hij naar een wereldbeker in Frankrijk gaat, duizend kilometer met zijn vader in de auto, en vervolgens niet start omdat hij zich niet goed voelt. Dat zijn wel sterke dingen, dat je luistert naar je lichaam” complimenteert Erik. "Ondanks dat iedereen om hem heen zei: ‘probeer het maar’.”
Jens beter dan Erik
De erelijst van Erik is veel langer dan die van Jens. Voor een evenaring van de prestaties van zijn oom heeft Jens nog een lange weg te gaan. “Hij heeft dingen gepresteerd waar ik nog lang niet aan toe ben gekomen maar dat is ook logisch, ik ben nog maar 17.” Toch is Jens al beter dan Erik. “Ik las na mijn wereldtitel dat hij ooit tweede is geworden op het wereldkampioenschap voor junioren. Hij heeft dus nooit gewonnen”, straalt de wereldkampioen.