'Ik hoop mijn studie informatica op te pakken'

• Conny Keessen

  Correspondent Griekenland

De ogen van Qusai Al Rifai stralen. De 28-jarige Syriër zit in een rolstoel voor het raam van een containerwoning in opvangkamp Eleonas in Athene. Binnenkort vertrekt hij naar Nederland. "Mijn naam betekent 'een plaats ver weg'. Die heb ik bijna bereikt", zegt hij.

Qusai is opgenomen in het herplaatsingsprogramma van de Europese Unie. De lidstaten spraken vorig jaar af om 160.000 asielzoekers uit Griekenland en Italië te herplaatsen. Qusai wilde graag naar Nederland omdat zijn oom en neef hier al wonen.

Aangeboren ziekte

De vluchteling lijdt aan brozebottenziekte, een zeldzame en erfelijke ziekte van het bindweefsel; hierdoor zijn de botten zwakker en breken ze makkelijker. "Ik moet altijd oppassen als ik me beweeg", zegt hij nuchter.

En toch nam hij, na een verblijf van ruim twee jaar bij zijn zuster in Turkije, het besluit om de overtocht naar Griekenland te maken. Hij noemt zijn leven in Turkije erg moeilijk.

Via een vriend kwam Qusai in contact met een Syrische landgenoot, Achmed Enabi, die ook wilde vertrekken en bereid was hem te helpen. Eind oktober was het zover.

De oversteek

Smokkelaars brachten de twee midden in de nacht naar een geïsoleerde plaats ergens ten zuiden van de Turkse plaats Izmir, waar ongeveer 45 andere asielzoekers wachtten.

Qusai werd verteld dat hij extra moest betalen voor zijn rolstoel. "Daar had ik het geld niet voor, alleen voor mij en mijn vriend Achmed." Dan moet je maar op de vloer van de boot zitten, zeiden de smokkelaars, en gooiden zijn rolstoel in het water.

Het was een gevaarlijke overtocht, de boot maakte water en ze waren meer dan drie uur op zee. "Ik had ademhalingsproblemen omdat iedereen dicht op elkaar zat", vertelt Qusai. Uiteindelijk landden ze op de rotsen van een klein eiland, Nera.

Achmed en drie andere jongens droegen Qusai over de rotsen, maar ze gleden uit. Door de val brak Qusai drie botten. "Daarna vonden we het politiebureau en wachtten tot dat openging."

Kamp Eleonas

Qusai en Achmed kregen als Syrische vluchtelingen hun papieren en namen een veerboot naar het eiland Samos. Na een kort verblijf in het ziekenhuis vervolgden ze hun reis naar de havenstad Piraeus.

Tot aan het vluchtelingenkamp in Athene werd hij door Achmed en anderen gedragen. "Gelukkig kreeg ik daar via Artsen zonder Grenzen een nieuwe rolstoel", lacht Qusai. "Ik had via Facebook al veel Griekse vrienden en die hebben me geweldig geholpen."

Weer studeren

"Voor mij en Achmed is Nederland het einde van de reis. Ja, we gaan samen. Ik hoop een nieuw leven te beginnen. Ik hoop mijn studie informatica voort te zetten. En dicht bij mijn familie te zijn", zegt Qusai.

Zijn gezicht betrekt als hij aan de situatie in zijn vaderland denkt. "Ik denk niet dat er snel een oplossing komt voor mijn land. Er is een burgeroorlog waar ook andere partijen zich in hebben gemengd. Syrië zal nooit meer hetzelfde zijn."