Franse jihadiste keert vol spijt terug uit 'de hel' van IS

Vol berouw is Sophie Kasiki. De 34-jarige Française vertrok vorig jaar februari met haar zoontje van vier naar het kalifaat en belandde daar 'in de hel', zegt ze in een interview met de Britse krant The Observer.

Kasiki is een van de weinige westerse vrouwen die zijn teruggekeerd na een verblijf in het kalifaat. Over haar avontuur, dat twee maanden duurde, heeft ze het boek Dans la Nuit de Daech (In de nacht van IS) geschreven. Kasiki is niet haar echte naam en uit angst voor repercussies wil ze niet op de foto.

Met tranen in haar ogen kijkt ze naar een foto van een Engels jochie dat een camouflagepak draagt en een hoofdband draagt met daarop in het Arabisch een oproep om ongelovigen te doden. "Dat had mijn zoontje kunnen zijn," zegt ze, "maar ik had ons beiden liever gedood dan dat ik hem een moordenaar had laten worden of hem in de klauwen van die monsters had laten vallen."

Horrorverhaal

Kasiki: "Ja, ik was naïef, in de war en kwetsbaar, maar hoe een paar doodgewone, niet al te slimme jongens erin zijn geslaagd mij te hersenspoelen, is een vraag waar ik nog steeds geen antwoord op heb." Kasiki is geboren in de Democratische Republiek Congo en op haar negende, na de dood van haar moeder, naar Parijs gestuurd waar ze in een banlieue bij haar oudere zus opgegroeide en katholiek werd opgevoed.

Toen daarna ook haar zus overleed, was ze daar zo verdrietig over dat ze troost zocht bij de islam. Ze bekeerde zich, zonder het tegen haar atheïstische man te zeggen, en kwam in contact met drie jonge moslimmannen die tien jaar jonger waren dan zij. Ze had de indruk een soort moederfiguur voor de jongens te zijn en bleef elke dag contact met ze houden toen de drie in september 2014 verdwenen en even later in Syrië opdoken.

Maar langzamerhand begonnen de rollen om te draaien. Kasiki: "Ik dacht dat ik degene was die de situatie de baas was, maar ik besef nu dat zij waarschijnlijk waren getraind om mensen zoals ik te rekruteren."

Kanaries

Februari vorig jaar vertelde Kasiki haar man dat ze een paar weken in een weeshuis in Istanbul ging werken en dat ze hun zoontje meenam, maar ze vertrok via Turkije naar Syrië. Eenmaal in Raqqa, de hoofdstad van het kalifaat, werd Kasiki gehuisvest in een appartement van een gevluchte Syrische familie. Daar werd haar al snel duidelijk dat het lot van de kanaries, die in hun kooitjes waren achtergelaten, niet veel verschilde van dat van haarzelf en haar zoontje.

De eerste weken werkte Kasiki in een door IS gerunde vrouwenkliniek. Ze schrok van de smerigheid in de kliniek, de onverschilligheid van het medisch personeel en van de hiërarchie in de stad waar 'arrogante buitenlandse strijders' aan de top staan en Syriërs helemaal onderaan.

Toen ze zich na een 'verlammende apathie' van een dag of tien en na wanhopige mailtjes van haar man realiseerde dat ze een verschrikkelijke fout had gemaakt en iedere dag vroeg of ze naar huis mocht, begonnen de bedreigingen. "Ze zeiden dat ik gestenigd of gedood zou worden als ik probeerde weg te gaan."

Baarmoeders

Het ging voor haar pas echt helemaal mis toen een Franse jihadist haar zoontje wilde meenemen naar de moskee. Ze weigerde en kreeg een vuistslag in haar gezicht. Ze werden meegenomen naar een 'madaffa', een huis waar tientallen buitenlandse vrouwen met hun jonge kinderen in feite opgesloten zitten. Kasiki wist niet wat ze zag toen ze de kinderen zag kijken naar onthoofdingen op tv terwijl hun moeders juichten.

Kasiki: "Voor die vrouwen was een IS-strijder de prins op het witte paard, iemand die sterk was en hen zou beschermen. Alleen door te trouwen kon je uit de madaffa komen. In feite waren die westerse vrouwen niets meer dan baarmoeders voor IS-baby's." Al de volgende dag, tijdens een bruiloft van een van de vrouwen, ontdekte Kasiki dat een van de deuren niet op slot zat en ze liep met haar zoontje naar buiten.

Haar ontsnapping uit Raqqa was volgens de journalist van The Observer een ware thriller. Haar man regelde vanuit Parijs voor haar het contact met de Syrische oppositie en een jonge Syriër nam haar en haar zoontje, verborgen onder haar nikab, achter op zijn brommer mee naar de Turkse grens.

Terug in Frankrijk werd Kasiki twee maanden gevangengezet en uitvoerig ondervraagd door medewerkers van de geheime dienst. Al die tijd mocht ze geen contact hebben met haar familie.

Foto

Waarmee Kasiki het meest worstelt en wat ze zichzelf niet kan vergeven, is dat ze haar zoontje heeft meegenomen. Net als van het Engelse jochie heeft IS, zonder dat zij het wist, van haar zoontje een foto genomen: met een automatisch wapen in zijn handen. Die foto was naar haar man gemaild.

Kasiki is inmiddels terug bij haar man maar haar wacht nog wel een mogelijke vervolging wegens ontvoering van haar eigen kind. Kasiki: "Nu moet ik zien te voorkomen dat andere mensen in deze nachtmerrie verzeild raken. Wat kan ik zeggen? Ga niet."