Handbalcoach Groener: ongelooflijk trots op de meiden
Even waande Henk Groener zich weer op het EK in 2010. Nederland keek zondag halverwege de WK-finale tegen Noorwegen tegen een enorm gat aan: 9-20. Een afgang dreigde.
"Vijf jaar geleden was het op de laatste wedstrijd op het EK bij rust 18-9 voor Noorwegen en toen werd het 35-13. Nu hebben ze zich na de rust punt voor punt terug geknokt. Dan moet je wat mazzel hebben. Ik ben echter ongelooflijk trots op de meiden", zei de bondscoach na de verloren finale.
De weg naar het vijandelijke doel
Oranje vond, na een geweldig toernooi, in de eindstrijd maar niet de weg naar het vijandelijke doel. En als dat wel lukte stond daar de Noorse keepster Kari Grimsbø.
"De keepster nam alles weg, maar bij ons was sprake van bijna een soort verlamming. We hadden veel te veel respect voor de tegenstander", keek Groener terug op het slechte eerste half uur. "Het is een finale, het zal met de coulisse te maken hebben gehad. Spannend was het niet."
Tweede helft omgedraaid
De coach en de speelsters staken in de rust de koppen bij elkaar. "Dit is niet de manier waarop we van dit toernooi moeten vertrekken", hield de bondscoach zijn speelsters voor.
Groener: "Daarna hebben we het goed gedaan. We draaiden die tweede helft om, komen terug tot op vijf treffers. Dan moet je wat mazzel hebben met beslissingen van de scheidsrechter, we hadden wat balen op de paal. En zij lopen dan weer naar acht treffers uit."
'Deze ploeg moet Rio halen'
De coach zag zijn meiden tot het einde knokken. "Noorwegen is echter de verkeerde ploeg om snel fouten goed te maken. Ik ben heel trots op deze meiden. We hebben een geweldig toernooi gespeeld en handbal in Nederland op de kaart gezet. Deze ploeg moet Rio halen", keek Groener vooruit naar het olympisch kwalificatietoernooi in maart, waar Frankrijk, Japan en Tunesië de tegenstanders zijn.
Nycke Groot kon evenmin voorkomen dat Noorwegen al in de eerste helft zo'n groot gat sloeg met Oranje.
"Ik baalde dat we Noorwegen niet eerder konden stoppen. We klapten dicht en konden niet zeggen: tot hier en niet verder. Dit was een keiharde les. Een ervaring die we meenemen en die ons hopelijk niet nog een keer overkomt. Ik baal, maar straks ben ik super trots op wat we hebben gepresteerd."
