Van der Haar dacht: ik probeer het en ik zie het wel
Dat Lars van der Haar de eerste Europees kampioen veldrijden zou worden door favoriet Wout van Aert in de finale te verslaan, had hij drie ronden voor het einde niet voor mogelijk gehouden. "Ik was eigenlijk al bezig met de tweede plek en met de renners achter mij."
Het eerste Europees kampioenschap veldrijden ontpopte zich al snel tot een prestigestrijd tussen de Belg Van Aert, die in aanloop naar de EK acht van de tien wedstrijden won, en Lars van der Haar, die de twee wedstrijden die de Belg niet won op zijn naam schreef.
Leven zuur maken
"Het gaat in elke wedstrijd zo: Wout is de beste en ik doe er alles aan om hem het leven zuur te maken", zegt Van der Haar, die al snel samen met Van Aert de leiding pakte in de wedstrijd. Toen de Belg na drie ronden een gat sloeg, dacht Van der Haar dan ook dat de strijd gestreden was.
Ik had niet verwacht dat ik nog terug zou komen.
"Natuurlijk, ik ben wel iemand die nooit opgeeft. Ik bleef echt mijn eigen tempo rijden. Maar ik had niet verwacht dat ik nog terug zou komen", aldus de kersverse EK-winnaar bij de eliterenners. Toch gebeurde dat wel. "Opeens hoorde ik dat hij een fout had gemaakt, ik zat ineens weer dichterbij. Richard (Groenendaal, zijn oud-coach, red.) stond te schreeuwen: je moet rijden want hij zit kapot. Ik dacht: dan is het alles of niets nu. Toen ben ik er tegen de wind in naartoe gesprint. Dat deed goed pijn."
Gaatje bij de loopduin
Daarna merkte Van der Haar dat zijn Belgische rivaal niet meer zo sterk was. "Ik had niet meer het gevoel dat hij nog een superversnelling had. Maar ik dacht: als ik wacht tot de loopduin dan ben ik verloren, want daar loopt hij gewoon harder. Ik moet er alles aan doen om met een klein gaatje bij die duin te komen. Ik probeer het en ik zie het wel."
Ik waande me hier Sven Nys met al dat publiek. Het was geweldig.
En dat lukte. Van der Haar sloeg een gaatje, mede dankzij enkele foutjes van Van Aert, waardoor hij in het Brabantse Huijbergen de Europese kampioenstrui om zijn schouders gehangen kreeg. Een trui die hij overigens zelf niet zo mooi vindt.
Toch wel heel gaaf
Op voorhand zag Van der Haar het kampioenschap in eigen land als een wedstrijd zoals alle andere wedstrijden. Maar hoe belangrijk is die eerste Europese titel nu hij hem zelf heeft veroverd? "Ja, dat gevoel heb ik nu nog wel een beetje. Maar nu ik die trui aan heb begin ik wel het gevoel te krijgen dat het toch eigenlijk wel heel gaaf is. Ik waande me hier Sven Nys met al dat publiek. Het was geweldig."