'Vredesprijs is een aanmoediging voor de Tunesiërs'
Het is de wanhoopsdaad van de 26-jarige Mohammed Bouazizi waarmee het allemaal begint. Eind 2010 steekt hij zichzelf op straat in Tunesië in brand. Het is het begin van de Arabische Lente. De bevolking komt in opstand en er volgen felle demonstraties. Begin januari stapt president Ben Ali op.
Op de achtergrond werkt een onbekend Tunesisch kwartet aan het brengen van rust in de verhitte samenleving. Voor hun werk kregen de vakbond, advocatenvereniging, Kamer van Koophandel en koepel van mensenrechtenorganisaties vanmorgen de Nobelprijs voor de Vrede.
"Samen houden ze de dialoog open", zegt correspondent Sander Van Hoorn. Met opzet treedt het kwartet niet op de voorgrond. "Ze masseren de situatie op de achtergrond. Ze praten niet alleen met elkaar maar zorgen ook dat de verschillende politieke stromingen met elkaar in gesprek blijven. Seculiere en islamitische partijen zaten samen om tafel. Zo bleef de macht verdeeld."
Aanmoedigingsprijs
Het Nobelcomité noemt de toekenning van de prijs een aanmoediging voor de Tunesische bevolking. "Je zou het inderdaad wel als aanmoedigingsprijs kunnen zien", zegt Van Hoorn. Want Tunesië is er misschien niet zo slecht aan toe als andere landen in de regio, het land staat wel degelijk onder druk. Dat komt vooral door de aanslagen op het Bardomuseum in Tunis en op een toeristenhotel in badplaats Sousse.
"De reactie van de regering op die aanslagen is om opnieuw beperkingen in het leven te roepen", constateert Van Hoorn. "Ze legt maatschappelijke organisaties weer aan banden, uit angst dat het de verkeerde kant opgaat."
Verrassende winnaar
Volgens Van Hoorn is de toekenning van de prijs daarom ook een duidelijk signaal aan de Tunesische regering. "Het comité wil zeggen: denk erom, dit kwartet is het lichtpuntje van de regio."
Ondanks al het goede werk dat het samenwerkingsverband volgens het Nobelprijscomité verzette, was het voor de rest van de wereld een verrassende winnaar. Het kwartet nam het op tegen grote namen als de paus, bondskanselier Angela Merkel en de Congolese mensenrechtenactivist Denis Mukwege.