'Impasse levensverlengde medicijnen door twijfelende politici'
Door de komst van een grote hoeveelheid levensverlengende medicijnen, wordt de vraag opgeworpen hoeveel het verlengen van een mensenleven per patiënt mag kosten. Gisteren meldde de NOS dat het nieuwe medicijn nivolumab tegen longkanker voor een groep patiënten niet wordt vergoed, omdat het te duur is. En er zijn verschillende van die kostbare medicijnen in ontwikkeling, waarbij zich dezelfde situatie kan voordoen.
In 2006 schreef Johan Mackenbach, hoogleraar gezondheidszorg aan het Erasmus MC, een rapport over de kwestie. Hij stelde dat een mogelijke bovengrens zou liggen bij 80.000 euro per gewonnen, helemaal gezond levensjaar. De publicatie werd omarmd én verguisd. Er ontstond discussie, maar uiteindelijk leverde het rapport niets op.
"Artsen zeggen: het is niet onze taak om daar iets over te zeggen, wij willen mensen beter maken", zegt Mackenbach donderdag in het NOS Radio 1 Journaal. "Politici durven op hun beurt geen uitspraken te doen, omdat ze onzeker zijn of er voldoende maatschappelijk draagvlak is. Het gevolg: een impasse."
Er komt een stortvloed aan nieuwe geneesmiddelen op de markt.
Maar de stormachtige ontwikkelingen in de medische wereld zullen ertoe leiden dat medici en politici toch keuzes moeten maken.
"Er komt de komende jaren een stortvloed aan nieuwe geneesmiddelen op de markt voor patiënten met bijvoorbeeld kanker en hart- en vaatziekten", zegt Ernst Kuipers, bestuursvoorzitter van het Erasmus MC, die dat een 'fantastische ontwikkeling' noemt.
Te hoge prijzen
Kuipers wil niet alleen kijken naar wat een extra levensjaar mag kosten, maar wijst ook naar de producenten van geneesmiddelen. "De middelen zijn heel erg kostbaar. Denk aan jaarlijks tienduizenden tot vaak honderdduizenden euro's per patiënt. Wat mag de prijsstelling zijn van een middel dat zij produceren? De overheid moet daar strak over onderhandelen."
Mackenbach sluit zich daarbij aan. Hij vindt dat het tijd is dat er knopen worden doorgehakt, omdat de kosten anders de pan uit zullen rijzen. "Ik denk dat het onvermijdelijk is dat we grenzen aan de kosten stellen. Als we niet willen dat de gezondheidszorg allerlei andere maatschappelijk belangrijke zaken verdringt, zoals onderwijs, wegenbouw of defensie, dan is dat noodzakelijk."
