Hansen rijdt 'wereld rond' in grote rondes

Ze geloofden hem eerst niet. Zijn Belgische ploegleiders verklaarden Adam Hansen zelfs voor gek toen hij in 2012 zei dat hij na de Giro en de Tour óók nog de Vuelta wilde rijden. Nu, ruim drie jaar later, begint de Australiër in Spanje aan zijn dertiende (!) grote ronde op rij. Hij gaat voor het absolute record.

Adam, je hebt er al twaalf gereden en bent mederecordhouder, samen met de Spanjaard Bernardo Ruiz. Was dat een doel?

"Nou, eerst niet. Maar na zes rondes vertelde iemand mij dat er een record bestond. Toen begon ik erover na te denken. Maar ik heb altijd gedacht: ik val wel een keer uit, dit houd ik toch niet vol."

Toch wel. Het schijnt dat je in al die rondes bij elkaar liefst 40.916 kilometer hebt afgelegd. Dat is één keer de wereld rond.

"Oh, echt waar? Dat wist ik niet. Nooit bij stilgestaan. Dat zou waarschijnlijk een stuk mooier zijn geweest, de wereld rond, haha."

Ben je ooit dicht bij afstappen geweest?

"Ja. In de Tour dit jaar. Na een valpartij in de tweede etappe raakte mijn schouder uit de kom. In elke andere wedstrijd was ik gelijk afgestapt. Het deed zó veel pijn."

Andere renners met die blessure, zoals Tom Dumoulin in de Tour, stappen inderdaad gelijk af. Doorrijden is voor hen geen optie.

"Dat dacht ik eerst ook. This is it, ging er door mijn hoofd. Weg record. Maar dit was de Tour. En afstappen was te makkelijk geweest. Ik zou altijd spijt hebben gehad; me hebben afgevraagd of ik niet tóch door had kunnen gaan. Dus ik dacht: ik rijd gewoon tot de finish en dan zien we wel verder."

Het bleek toch mee te vallen?

"Nee, ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. En de hoeveelheid tape die ze moesten gebruiken... Niet normaal. In die weken hebben ze bij elkaar 120 meter tape om mij heen gedaan. Ze grapten dat ik de duurste renner ooit was vanwege de behandelingen. Ze moesten tape om mijn middel en schouder doen om mijn sleutelbeen op z'n plek te houden. Het was bizar om te zien; met het tapen zakte mijn sleutelbeen telkens twee centimeter."

Maar je hield vol.

"Ja. Ik houd wel van een uitdaging. Na de vijfde etappe realiseerde ik wel: de komende weken worden echt moeilijk. Helse pijnen en onwijs veel tape. Het was verreweg de zwaarste ronde van alle twaalf."

In al die rondes, sinds de Vuelta van 2011, heb je veel meegemaakt. Wat staat je het meeste bij?

"Mijn etappezege in de Vuelta van 2014. Dat was mijn mooiste moment. Verder vond ik de zege van Wiggins in de Tour van 2012 mooi om mee te maken. Hoe een niet-klassementsrenner zomaar de Tour kan winnen, indrukwekkend. Het publiek in Engeland zal ik niet snel vergeten. Ze maakten zoveel lawaai, mijn oren suisden er gewoon van. Je kon andere renners niet eens verstaan."

Je hebt alle rondes minimaal vier keer gereden. Heb je een voorkeur?

"Nou, de Vuelta is zeker de rustigste. De etappes zijn korter en starten doorgaans later op de dag, zodat je meer tijd hebt om te herstellen. Al is daar wel verandering in gekomen de laatste paar edities. Qua drukte en media is het ook de rustigste. In de Vuelta kun je altijd een beetje cruisen, al verandert dat wel een beetje. Kijk maar naar de start dit jaar. De Giro is qua profiel de zwaarste ronde en in de Tour staan de sterkste renners aan de start. Daar verandert nooit zo veel aan."

En nu sta je, 27 dagen later, alweer aan de start van de Vuelta. Hoe houd je jezelf fit? Wat is jouw geheim?

"In tegenstelling tot anderen rijd ik geen criteriums. Na een grote ronde zet ik de fiets zeker tien dagen lang weg. Pas als ik weer honger krijg om te koersen, ga ik trainen. En dan doe ik speciale blokken training, anders dan anderen. Verder leef ik extreem gezond. Slapen is zeker niet één van mijn sterkste kanten, dus daar zit het 'm niet in. Soms ben ik om een uur 's nachts nog wakker."

En wat ga je straks doen, nadat je de Vuelta hebt uitgereden en je officieel alleen recordhouder bent? Een lange vakantie?

"Nee, ik rijd de Giro weer volgend jaar. En daarna de Tour en daarna de Vuelta. Ik ga gewoon door."