Duitsland rouwt om Egon Bahr
Egon Bahr, de Duitse oud-minister die vannacht overleed, bedacht de formule "verandering door toenadering": het Westen moest volgens hem accepteren dat de communistische landen geen democratie waren, dat de Duitsers in de DDR niet in vrijheid leefden, maar dat er door kleine stapjes toch steeds iets kon verbeteren.
Egon Bahr en Willy Brandt kenden elkaar uit de tijd dat Brandt burgemeester van West-Berlijn was (1957-1966). De journalist Bahr werd de woordvoerder van Brandt en samen maakten ze de bouw van de Berlijnse Muur mee in 1961, maar ook het versoepelen van de bezoekregeling voor West-Duitsers die op familiebezoek in het oosten wilden in 1963.
Speciale opgaven
Toen Brandt in 1969 bondskanselier werd, nam hij Bahr mee naar Bonn. Als minster voor Speciale Opgaven leidde Bahr de onderhandelingen met de DDR, Polen en de Sovjet-Unie. Vanwege de Duitse deling en de Koude Oorlog waren er nog geen normale betrekkingen met de communistische landen.
De Duitse sociaaldemocratie en veel mensen daarbuiten, in Duitsland en Europa, rouwen om deze moedige, oprechte en grote sociaaldemocraat, architect van de Duitse eenheid, vredespoliticus en Europeaan.
Volgens de voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz, heeft Bahr als "architect van de Ostpolitik" samen met Willy Brandt Duitsland en Europa veranderd en geschiedenis geschreven. Onder Brandts opvolger, bondskanselier Helmut Schmidt, was Bahr nog minister voor Ontwikkelingssamenwerking. Ook na zijn actieve loopbaan bleef hij betrokken bij het buitenlands beleid.
Verrassing
De val van de Berlijnse Muur in 1989 kwam ook voor Bahr als verrassing, ook al was het volgens velen een gevolg van de ontspanningspolitiek die hij samen met Brandt was begonnen. Maar het betekende ook het einde van de Duitse deling en van de goede contacten die hij met de machthebbers in het oosten had.
In juli van dit jaar reisde hij nog naar Moskou om met oud-president Michail Gorbatsjov te praten over de spanningen rond Oekraïne. De twee riepen toen op tot ontspanning in plaats van confrontatie. Net als ten tijde van de Ostpolitik moet het Westen volgens hem ook nu accepteren dat Rusland geen democratie is, maar dat betekent niet dat ze niet samen kunnen werken. Tegen China zijn er ook geen sancties en zeggen we ook niet steeds dat ze een democratie moeten worden, aldus Bahr. Dat zou het Westen volgens hem bij Rusland moeten accepteren.
