NOS NieuwsAangepast

Laatste Journaal voor Gerard Arninkhof

Door redacteur Jennie Jalvingh

Na bijna 30 jaar NOS presenteerde Gerard Arninkhof vanavond zijn laatste Journaal. Hij gaat met vervroegd pensioen en zal voortaan op een andere manier met zijn 'nieuwsverslaving' omgaan.

Aan het einde van het Acht uur-Journaal kondigde hij zelf zijn afscheidsreportage uit Albanië aan, om daarna af te sluiten. "Er komt een einde aan bijna dertig jaren dat ik het nieuws, met veel genoegen trouwens, bij u in de huiskamer mocht brengen. Ik wens U nog een fijne avond. En alle goeds!"

Persoonlijk

Genoeg interesses

Gerard Arninkhof begon in 1982 bij de NOS op de buitenlandredactie, werkte op de Haagse redactie, was een tijd buitenlandverslaggever en combineerde de afgelopen jaren eindredactie met presentatie. Nu is het tijd om af te kicken.

"Niet meer vroeg of laat naar huis, door weer en wind op de fiets. Wel het nieuws volgen, maar iets meer op afstand, zonder verslaving. Het lijkt me heerlijk om minder tv te kijken en meer tijd te krijgen voor mijn sociale leven", zegt Arninkhof opgewekt.

Hij vreest het leven na de NOS niet. "Ik heb naast mijn werk altijd genoeg interesses gehad, en daar kan ik nu gelukkig meer tijd aan besteden." Hij leest en roeit graag, speelt met veel plezier cello en heeft een huisje in Ouddorp, niet ver van de zee. En hij wil, nu dat nog kan, graag extra aandacht geven aan zijn moeder van negentig.

Nieuwsjunk

Lezen deed Arninkhof altijd al: "Als nieuwsjunk nam ik de kranten dagelijks uitvoerig door, maar ik krijg nu de tijd om me nog meer in de achtergronden te verdiepen." Dus TV uit en lezen maar? "Waarschijnlijk wel. Je ziet een verschuiving, ik vind het nieuws op tv tegenwoordig vaak te haastig en sommige onderwerpen opgeklopt. Als journalist moet je nieuwsgierig zijn, met een gezonde nieuwsgierigheid komt je ver. Maar je moet er wel voor waken nieuwsonderwerpen met veel heisa te brengen. Houd je aan de feiten, dat ben je verschuldigd aan de kijker."

Ben je niet zo van de hypes? "Ik heb niet zo veel met 'hijgerige' journalistiek en op de persoon gerichte hypes. Er is een duidelijke verschuiving in de journalistiek waar te nemen, waar het gebruik van Twitter en dergelijke aan bijdraagt. Neem nou de zelfmoord van acteur Antonie Kamerling, daarmee opende zelfs de NRC. Zoiets was een paar jaar geleden ondenkbaar. De avond van zijn dood deed ik de eindredactie, en stond voor de vraag of het acceptabel was om het Acht uur-Journaal met zijn zelfmoord te openen. Dat dilemma werd opgelost doordat er diezelfde dag nieuwe ontwikkelingen rond de kabinetsformatie waren en een persconferentie van Mark Rutte. Dat ging voor."

Afweergeschut

Wat valt jou verder op aan de berichtgeving in de media? "Het chauvinisme wint terrein. Neem nou het afgelopen WK voetbal. Daar vielen veel juichverhalen waar te nemen, daar waar afstandelijke, feitelijke berichtgeving op zijn plaats was. Ik vind het vreemd als collega's in hun reportages staan te juichen voor het Nederlands elftal. De beste moet winnen en natuurlijk is het leuk als Nederland wint, maar het verslag van zo'n gebeurtenis moet nuchter, feitelijk en analyserend zijn. Je kunt wel stellen dat ik wars ben van chauvinisme. Waar ik soms ook moeite mee heb is het taalgebruik in reportages. We moeten niet de taal van de autoriteiten overnemen uit de perscommuniqués. Niet deftig gaan praten, maar direct blijven."

Wat is jouw 'eigen' meest gedenkwaardige moment in de afgelopen 30 jaar? Hij lacht: "Dat is toch wel het kruisgesprek met Pia Dijkstra vanaf een dak in Bagdad. Ik had een hele verhandeling voorbereid over de economische situatie in Irak. Na twee woorden, ging er met donderend geweld een afweergeschut af. Boem, boem, boem. Het was werkelijk oorverdovend. Ik was zo gefocust op mijn economieverhaal dat ik maar bleef doorpraten terwijl ik door Hilversum allang was weggedraaid. Het was een volstrekt verkeerde reactie. De knikkende knieën kwamen nóg later."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl