Tour de France 2015: 'Fab Froome', smaakmakers en frisse Nederlanders

Chris Froome heeft de 102de editie van de Tour de France op zijn naam gebracht. De renner van Team Sky boekte (na 2013) z'n tweede eindzege in de belangrijkste koers van het jaar. Opgeteld bij de zege van Bradley Wiggins (2012) is het de derde Britse overwinning.

Voorafgaand aan de Tour werd een strijd om het geel verwacht tussen de 'Fab Four': Alberto Contador, Vincenzo Nibali, Nairo Quintana en Froome. Al snel bleek dat deze Tour slechts een 'Fab One' duldde.

Froome slaat slag in eerste deel

In de stormetappe naar Neeltje Jans verloren Nibali (winnaar van vorig jaar) en Quintana al anderhalve minuut, Contador was in de bergen domweg niet goed genoeg. In een jaar zowel de Giro d'Italia als de Tour winnen bleek te veel gevraagd.

Alle concurrenten waren in de eerste bergrit al op meer dan drie minuten gezet en hadden het lef niet meer om Froome en zijn sterke adjudanten (Wout Poels, Geraint Thomas en Richie Porte) in de Pyreneeën nog aan te vallen. Die dominantie werd slecht verteerd door een deel van de wielervolgers. In het verloop van de Tour kregen de ploeg en vooral kopman Froome veel te verduren, variërend van boegeroep en gespuug tot een beker urine die vanuit het publiek naar de geletruidrager werd gegooid.

Aanval Quintana komt te laat

Pas in de Alpen durfde Quintana echt aan de stoelpoten van Froome te zagen. Aanvankelijk gaf de 30-jarige Brit geen krimp, maar naarmate de bergen hoger en talrijker werden, bleek ook de man in de gele trui kwetsbaar.

Quintana maakte in de 19de etappe een halve minuut goed en in de laatste bergrit naar l'Alpe d'Huez zelfs 1.20 minuten. Uiteindelijk hield Froome 1.12 minuten over. Een bergrit extra en de Tour had wellicht zijn eerste Colombiaanse winnaar gehad.

Smaakmakers

Froome troefde Quintana eveneens in het bergklassement af. De populairste drager van de bolletjestrui was evenwel Daniel Teklehaimanot. De renner uit Eritrea was vier dagen lang 's werelds beroemdste Afrikaan en genoot met volle teugen.

Andre Greipel was met z'n vier ritzeges de succesvolste sprinter. Ook in Parijs bleek de Duitser de snelste. Tony Martin en Fabian Cancellara vielen in de gele trui. Beiden reden de etappe uit, maar moesten de strijd alsnog staken.

Het groene tricot ging naar iemand die geen enkele zege boekte. Peter Sagan was echter de meer dan terechte winnaar met een unieke reeks van vijf tweede plaatsen, twee derde plaatsen en drie vierde plaatsen.

Nederlanders

Zo'n feest als het grand départ in Utrecht en de boeiende rit naar Neeltje Jans waren, zo'n deceptie waren aanvankelijk de prestaties van de Nederlanders. De ene na de andere renner viel, met als triest dieptepunt de opgave van Tom Dumoulin, die juist op dat moment op weg leek de gele trui te pakken.

Wilco Kelderman was het dichtst bij een etappezege. De renner van Lotto-Jumbo was in de dertiende etappe een van de vroege vluchters, bleef als laatste over, maar werd op 300 meter van de streep ingerekend.

Toch werd het nog een mooie Tour voor de Nederlanders. De opvallend frisse Robert Gesink en de immer strijdende Bauke Mollema wisten zich in de bergen goed te handhaven en bekroonden dat met een knappe zesde en zevende plaats.