Jeroen Dijsselbloem
NOS Nieuws

Dijsselbloem bleef rustig tijdens Griekse schuldencrisis

Precies 2,5 jaar duurde de eerste termijn van Jeroen Dijsselbloem als voorzitter van de Eurogroep. Een termijn die uiteindelijk volledig in het teken heeft gestaan van de crisis met de Grieken.

Aan een uitgesproken oordeel over Dijsselbloems prestaties waagt zich in Brussel nu niemand. Met het oog op de Griekse crisis is dat niet verwonderlijk: zolang dat probleem nog niet definitief is opgelost, is dat ook ongepast.

In het algemeen wordt echter positief over de PvdA'er gesproken. De wijze waarop hij zich de afgelopen maanden heeft gemanifesteerd in de onderhandelingen met de Grieken, oogst alom respect. Dat was in het begin toch een tikkeltje anders.

Bureaucraat

In eigen land is Dijsselbloem een tamelijk onbekend Kamerlid als hij aantreedt als minister van Financiën. In Europa is dat niet anders wanneer hij in januari 2013 tot voorzitter van de Eurogroep, het collectief van Europese ministers van Financiën, wordt gekozen. In eerste instantie wordt Dijsselbloem vooral neergezet als een kleurloze bureaucraat en technocraat.

De kwalificaties worden er twee maanden later niet beter op vanwege de bankencrisis op Cyprus. Algemeen wordt de situatie in deze dwergstaat, die een EU-reddingspakket van tien miljard euro ontvangt, als niet-representatief gezien voor de rest van de eurozone. Maar Dijsselbloem waagt het om reddingsplan 'een blauwdruk' voor de hele Europese bankensector te noemen. Koersen kelderen, de euro verliest terrein en Dijsselbloem moet en public zeggen dat hij die uitspraak nooit had gedaan. Zijn kwaliteiten voor het voorzitterschap van de Eurogroep worden in twijfel getrokken.

Later zal blijken dat zijn blauwdruk 'bail in in plaats van bail out' onderdeel is geworden van de bankenunie, waarmee zijn idee ondanks alle commotie dus gewoon is overgenomen.

Juncker en Dijsselbloem in januari 2013, vlak nadat bekend werd dat Dijsselbloem de nieuwe voorzitter van de Eurogroep is.

De kritiek heeft ook te maken met de wijze waarop Dijsselbloem opereert. Hij houdt vergaderingen kort, is wars van wollig of ronkend taalgebruik en hecht aan duidelijkheid en rechtlijnigheid. Een heel verschil met Dijsselbloems voorganger, Jean-Claude Juncker.

Zelfs vanuit het Duitse kamp, dat zo'n heldere benadering juist kan waarderen, komt kritiek. Maar om een heel andere reden. Dijsselbloem volgt te zeer een eigen koers, eentje die vooral de belangen van de kleinere landen dient, zo klinkt het in Berlijn. En hij zou ook te vaak weigeren mee te gaan in wat de Duitse minister van Financiën Schäuble voorstaat. Terwijl Schäuble juist de man is die Dijsselbloem onder zijn hoede nam en tot favoriet voor het voorzitterschap bombardeerde.

Dijsselbloem fluistert IMF-baas Christine Lagarde iets in het oor.

Duitsland zinspeelt erop dat de Eurogroep voortaan een permanente voorzitter krijgt. Gezien de zware dubbele taak - voorzitter maar ondertussen ook minister in eigen land - valt iets voor die keuze te zeggen. Maar het idee is toch vooral politiek gekleurd, want uiteraard moet zo'n permanente voorzitter liefst wel afkomstig zijn uit een van de grote landen. Mede door de Griekse crisis wordt er daarna weinig meer over dit idee vernomen.

Juncker

Dijsselbloem weet vervolgens nog een keer Juncker tegen zich in het harnas te jagen door hem op televisie een "verstokte roker en drinker" te noemen. Juncker is boos. Dijsselbloem maakt tot twee maal toe excuses voor zijn 'ongelukkige grap'.

Dijsselbloem en de inmiddels afgetreden Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis.

Maar alle wrijvingen met de Brusselse zwaargewichten zijn snel vergeten. Al raakt Schäuble toch weer flink geïrriteerd als Dijsselbloem tegen diens advies in naar Athene vliegt om de nieuwe Syriza-regering te ontmoeten. Daar vindt ook de eerste clash plaats met de Griekse minister van Financiën Varoufakis, die tijdens een persconferentie de EU en de trojka ervan langs geeft.

Het zal ook de laatste keer zijn dat Dijsselbloem met zich laat sollen in de Griekse kwestie. In de weken en maanden die volgen blijkt dat de PvdA'er gegroeid is in zijn rol. Onverstoorbaar houdt hij consequent de lijn van de Eurogroep vast, hoe ondiplomatiek, onmogelijk of beledigend de Grieken zich ook opstellen. Zijn rust en zijn pragmatisme worden door betrokkenen geroemd.

Kleurloos is hij in ieder geval niet meer, laat staan onbekend. Dat hij nu is gekozen voor een tweede termijn als voorzitter van de Eurogroep lijkt niet meer dan logisch.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl