Verdachte jihadzaak: geweld en haat nooit de oplossing

• Nicole le Fever

  Verslaggever

Door verslaggever Nicole le Fever

Hij is de enige verdachte die vandaag naar de rechtbank is gekomen. De 33-jarige Hagenaar Azzedine C., oftewel Abou Moussa, zit nu negen maanden in voorarrest. Hij zit op de zwaar beveiligde Terroristenafdeling (T.A.), op verdenking van ronselen, opruiing en lidmaatschap van een terroristische organisatie.

De zaak van Azzedine C. is een van de zes die vandaag pro-forma door de rechter worden behandeld. De andere mannen worden verdacht van soortgelijke daden als hij.

Bij demonstraties in de Schilderswijk was C. altijd vooraan te vinden. Nu zit hij in de rechtszaal, voor de zoveelste pro-formazitting van zijn zaak, die in september echt begint. Nadat de advocaten van de verschillende verdachten hebben aangedrongen op opheffing van het voorarrest van hun cliënten, komt Azzedine C. aan het woord. Met een boodschap. "Ik ben gedemoniseerd in de media en ben hier nu om dat beeld bij te stellen."

Hij heeft niemand geronseld, zegt hij. Waarom wordt een Nederlander die gevochten heeft tegen IS in Irak niet opgesloten op de T.A. en wij moslims wel, vraagt hij zich af. Nederland is toch geschokt door Syriëgangers, en niet door jongens die hier wat roepen?

In een ruimte achter de rechtszaal volgen journalisten en sympathisanten van de verdachten de rechtszaak. Ook de vrouw van Azzedine C. is aanwezig. Een aantal van de aanwezigen wordt zelf ook verdacht van strafbare feiten en moet in september voor de rechter komen. Geëmotioneerd luisteren ze naar C.

"Grijp niet naar geweld"

"Ik roep alle moslims op om een constructieve bijdrage te leveren aan de maatschappij", zegt hij. "In de afgelopen periode horen we vaker van aanslagen op personen en gebedshuizen. Mijn broederlijke advies is om niet te grijpen naar dit soort destructieve middelen. Jullie moeten niets doen, omdat wij op de terroristenafdeling onderhevig zijn aan vernedering. Wij, Rudolph H., Ousama C. en ik, zouden een daad als deze nooit goedkeuren."

"Nederland is een land van echte mogelijkheden. Pak die mogelijkheden aan en wees constructief. Uit je mening. Ga demonstreren als je iets niet bevalt. Geweld en haat zijn nooit de oplossing."

Azzedine onderbreekt zijn betoog. Advocaat Andre Seebregts vraagt of hij kan doorgaan. Na een pauze neemt de verdachte weer het woord.

"Ondanks de vernedering wil ik jullie geruststellen. Er wordt goed voor ons gezorgd. Om 22.00 uur krijgen we warm eten. En ze brengen ons dadels en soep. Onze kritiek is gericht op het regime en niet op de medewerkers."

"Ik wil bij mijn kinderen zijn"

Azzedine C. wil naar huis. Zijn zaak hoort volgens hem thuis in een debathuis, niet in een rechtbank. "We zijn geen terroristische criminele organisatie. Had ik maar iemand gedood, dan kon ik aan mijn kinderen uitleggen dat ik vastzit omdat ik iets fout heb gedaan. Ik wil niet dat mijn zoon een aversie krijgt tegen de maatschappij omdat ik onterecht vastzit. Ik ben bang dat de T.A. een beest van mij maakt. Ik wil bij mijn kinderen zijn."

Dit is de laatste keer dat ik hier kom, zegt hij. Tenzij van de visitaties bij vertrek en aankomst van de rechtbank wordt afgezien. Zijn aanhang krijgt het te kwaad. Hijzelf pauzeert weer.

C. sluit af. "Houd vast aan je religie en vrees niet. Bedankt voor jullie brieven en steun. Ik houd van jullie, jullie broeder Abou Moussa."

Na een schorsing blijkt dat het pleidooi van de advocaten voor voorlopige opheffing van de hechtenis geen succes heeft gehad. De rechter bepaalt dat de verdachten blijven vastzitten.