'Versoepel deadline voor nabestaanden slachtoffers Indonesië'
Nabestaanden van mannen die tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog door Nederland zijn geëxecuteerd moeten langer de tijd krijgen een claim in te dienen. Daarvoor pleit de Stichting Comité Nederlandse Ereschulden, die onderzoek doet naar oorlogsmisdaden tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd.
Twee jaar geleden maakte de Nederlandse Staat bekend dat weduwen van slachtoffers twee jaar de tijd krijgen om een claim in te dienen. Op 11 september loopt die deadline af.
De stichting noemt de termijn "niet realistisch, niet ruimhartig en onwenselijk". De tijd die mensen krijgen om de stukken bij elkaar te krijgen zou veel te kort zijn. Ook zouden nabestaanden geconfronteerd worden met "kleinburgerlijke beperkende voorwaarden".
Kinderen
Een van de bezwaren is dat weduwen alleen in aanmerking komen voor schadevergoeding als de executie is "vermeld in reeds gepubliceerde openbare bronnen". De stichting wijst erop dat veel zaken nog niet aan het licht zijn gekomen en dat benodigde documenten veelal niet voorhanden zijn.
De stichting wil daarnaast dat ook de kinderen van geëxecuteerde Indonesische mannen aanspraak kunnen maken op een vergoeding. Ze wijst op een uitspraak van de rechtbank in Den Haag van 11 maart. Die oordeelde ten gunste van vijf kinderen van mannen die op Zuid-Sulawesi (destijds Celebes) werden geëxecuteerd. Nederland, luidde het vonnis, had ten onrechte aangevoerd dat de zaken verjaard zijn en dat in de regeling met weduwen al rekening is gehouden met de derving van inkomsten voor het gezin.
Rawagede
Het Nederlandse leger executeerde tijdens de onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949) duizenden mannen. Veel slachtoffers vielen in Zuid-Sulawesi. Een ander bekend bloedbad voltrok zich in het dorp Rawagede (Java).
In 2011 bepaalde rechter al dat de misdaden niet verjaard waren, waarna een regeling werd getroffen met weduwen uit Rawagede. In augustus 2013 werd ook een schikking getroffen met weduwen van slachtoffers in Sulawesi. De schadevergoeding bedroeg 20.000 euro.