Baanwielrenner Büchli op ontdekkingstocht in Japan

Matthijs Büchli werd onlangs door een paar Japanse officials op de vingers getikt, omdat hij uit het raam van het Velodrome keek. Dat mocht niet. "Ik zou tekens kunnen geven aan mensen met een verrekijker." En dat zou dan kunnen duiden op matchfixing. "En dus mag ik niet uit het raam kijken", lacht Büchli.

De jonge baanwielrenner begeeft zich sinds begin april in de wondere Japanse wereld van de keirin en zit vol met dit soort bijzondere verhalen. De discipline in het baanwielrennen is in het land van oorsprong immens populair. En lucratief. Er wordt veel gegokt op de wedstrijden waar de renners achter de derny beginnen en uiteindelijk twee rondes voor het einde sprinten om de winst. En dus is men zeer alert op alle mogelijke aanwijzingen dat renners zich met matchfixing bezig zouden kunnen houden.

Hoge sokken

"Ik had op de eerste dag mijn sokken redelijk hoog opgetrokken, maar dat was niet de bedoeling. Het moesten lage sokken zijn, want hoge sokken kunnen een teken zijn voor de gokkers. Goed, dan weet ik dat ook", zegt Büchli, die zijn telefoon en zijn laptop om dezelfde reden moet inleveren rond wedstrijden.

Hij werd door de Japanners zelf uitgenodigd om mee te doen aan de wedstrijden. "Ze vinden dat ik een keirinhart heb." En dus hapte Büchli toe. Om drie redenen. "Geld, avontuur en fysieke ontwikkeling. Ik word echt volwassen hier, ik ben met allemaal wereldtoppers, met buitenlanders. Vanaf begin april heb ik geen Nederlander gezien. Ik word mentaal gehard."

Nette zakenman

Natuurlijk was de 22-jarige Büchli al bekend met de keirin en de bijbehorende regels. Hij werd in 2013 immers derde op de WK, maar in Japan gaat het allemaal net even wat anders. "Het gaat er ook om hoe je je er omheen gedraagt. Een keirinrenner is iemand waar ze hier tegenop kijken. We reizen in pak, je moet je echt profileren als een nette zakenman."

En iedereen moet examen afleggen over het in en uit elkaar halen van je fiets. En ook dat gaat op zijn Japans. "Je begint met buigen, je zegt je naam en dan zeg je: ik ga mijn fiets in elkaar zetten. En vervolgens moet je je fiets op een bepaalde volgorde in elkaar zetten." En dat moet ook nog eens met het daarvoor bestemde gereedschap gebeuren. Anders telt het niet. "Je moet het echt allemaal juist doen, anders slaag je gewoon niet."

Kaalgeschoren

Büchli is één van de buitenlandse toppers die tot en met augustus in Japan blijft om te fietsen. "Het is wel fijner om hier als buitenlander te zijn dan als een Japanse keirinstudent. Die jongens - en meisjes ook - hebben allemaal hetzelfde kapsel. De jongens zijn allemaal kaalgeschoren, ze hebben dezelfde kleding en gaan elke ochtend om 6 uur hardlopen. Ze staan in rijen opgesteld en dan buigen ze zich als ze ons zien. Dan nemen ze hun hoed af en roepen ze hallo."

Tot en met augustus is Büchli nog in Japan. Om geld te verdienen. Om zijn keirinhart te laten spreken. En om volwassen te worden.